Brisbane en grens New South Wales

Op de eerste plaats weer bedankt voor de reacties zowel op het weblog als via de mail!
Het is mooi weer als we op donderdag Brisbane bezoeken. We rijden met de bus naar het centrum. We stappen daarna over op de City Cat. Dat is een catamaran als openbaar vervoer op de Brisbaneriver. Je kunt op het zelfde kaartje maximaal 2 uur hiervan gebruik maken. Best wel aardig om het eens van die kant te bekijken. We bezoeken daarna de Botanic Garden met het parlementsgebouw en universiteit rond het middaguur. Tijdens de lunchpauze wordt er hier veel gejogd. Langs de rivierpromenade zitten veel gezellige eethuisjes. Een ervan doet met een raamtekst uitgebreid verslag van de ramp die zich hier in januari jl. heeft afgespeeld. Het water stond tot aan de 1e verdieping. Er worden dankwoorden uitgesproken naar alle mensen en bedrijven die dit restaurant er binnen 6 weken weer bovenop hebben geholpen. Ogenschijnlijk is er weinig meer van te zien. Dat geldt ook in algemene zin. We maken een stadswandeling en passeren o.m. het klassieke gebouw van inmiddels het casino en het postkantoor. Ook bezoeken we een kathedraal. Dit is een fraai klassiek gebouw uit het midden van de 19e eeuw. De architect heeft zich ook bezig gehouden met parlementgebouwen in Engeland. Bijzonder is dat een kerk die meestal met z’n toren overal bovenuit steekt, hier verdrinkt tussen de vele wolkenkrabbers. Er is geen metro in deze stad met bijna 2 mio inwoners. Er rijdt een groot net van bussen soms op vrije busbanen (deels ondergronds) maar ook vaak gewoon gecombineerd met het andere stadsverkeer. Je zou zeggen “dat moet toch beter kunnen”.
Ook in de lokale media wordt nog flink gediscussieerd over de watersnoodramp, vooral omdat er veel mensen nog steeds niet normaal in hun huis kunnen leven. Ook gaat het over al of niet en in welke mate er “terugslagkleppen” van vooral het hemelwater moeten worden aangebracht.
Op zaterdag schijnt de zon, maar er staat een stevige wind en het is hartstikke koud. In de camper zakte het kwik tot 10 gr. C. Vandaag reizen we, na 3 dagen Brisbane, weer verder naar het zuiden. Onze Garmin loost ons feilloos door het drukke Brisbane. We rijden eerst naar Daisy Koala Centre, ongeveer 25 km ten zuiden van het centrum van Bb. Het doel is duidelijk. We kiezen voor de Stringybark Trail, een circuitje van bijna 9 km. Het is een pad dat moeten worden gedeeld met moutainbikers. We turen veel naar boven om een koala te ontdekken. Marjo en ik nemen allebei een kant. We krijgen er bijna een stijve nek van. Af en toe zien we een soort wrat wat hoger in de boom. Maar de koala’s, die ongeveer dezelfde kleur hebben als de bast van de bomen en vaak in de vork van de takken zitten, zijn niet te ontdekken.
We rijden verder richting Lamington NP en wel naar Binna Burra. De laatste 20 km van de route naar het NP gaat stijl en met veel (haarspeld) bochten omhoog. De uitzichten onderweg zijn prachtig, alleen er is niet of nauwelijks een punt om even te stoppen en hiervan te genieten. In de LP hebben we gelezen dat er een camping vlakbij een lodge is. Als we er aankomen, blijkt dat we met een beetje geluk nog een unpowered site kunnen krijgen. De dame in de receptie zegt “Ja wat wil je, het is weekend, je mag blij zijn dat er nog wat is. Vanwege de wind en kou hebben sommige mensen hun plaats geannuleerd”. Dat is ons geluk. Vlak voor donker maken we nog een wandeling naar Bella Bird Look-out. Bij de lokale uitspanning is het zaterdag pizza-avond. Daar maken we dan maar eens gebruik van. Met een glaasje Merlot erbij genieten we er goed van. Omdat het hartstikke koud is met een sterke wind en dat op een hoogte van ca 800 m, gaan we om 21.00 uur naar bed.
Op zondagmorgen is het maar 8 gr in de camper. Maar we hebben er goed op gerekend. Alle dekens en slaapzakken zijn in stelling gebracht. We hebben dan ook heerlijk geslapen. De heldere hemel belooft een mooie dag. Dat komt goed uit want we willen vandaag de Caves track (in Lamington NP) doen. We hebben een toelichtende beschrijving meegevraagd en deze zou goed van pas komen. We lopen door een regenwoud. Er staat weer veel redwood in. Er zijn bomen bij die bijna niet zijn te bevatten. Zo groot, zo indrukwekkend, letterlijk niet te filmen (of fotograferen). Hoeveel jaren heeft het geduurd om tot zo’n monument te komen? Dat zijn er vaak honderden. Monument is dan ook het juiste woord! We lopen ook langs en onder sterk overhangende rotsen door. Deze hebben gediend als schuil- en kookplaats voor Aboriginals. Bij een van de rotsen blijken 3 verschillende vulkanische steensoorten met allemaal verschillende kleuren. Het is een mooi gezicht. Een stukje verder zien we aan het plafond wespennesten. De wesp verlamd met een steek de ook voorkomende spinnen en voeden zich hiermede. De uitzichten over de omgeving laten een onvoorstelbare hoeveelheid bos zien, de longen van Australië, van de wereld. Het is een erg mooie wandeling en toch weer anders dan eerdere. Dat blijft het boeiend houden! Dan dalen we weer af richting Pacific Hwy. Dat is de naam van de slagaderlijke verbinding naar het zuiden onder Brisbane. We passeren de grens met New South Wales. We eindigen vandaag in een leuk kustplaatsje, Brunswick Heads.
Gisteren (zondag) is er bij Marjo een vulling losgekomen. We gaan dus op maandag eerst naar de tandarts. We zijn blij dat we een afspraak kunnen maken voor vanmiddag. We besluiten dus om een dagje hier te blijven. We maken een wandeling naar het strand, de monding van de rivier (Brunswick River) en het dorp. Het is een mooi strand met een stevige golfslag. We zitten hier ongeveer 50 km van Surfers Paradis, dus dat is niet zo verwonderlijk. Ook het dorp is best aardig. Zij hebben zich tot heden kunnen onttrekken aan de grote golf van het toerisme. Natuurlijk lopen we weer even binnen bij het visitorcentre. Dat is naast de Lonely Planet, onze 2e grote informatiebron. We nemen de tijd om weer een paar honderd km vooruit te kijken. Er komen best nog leuke dingen aan. In de middag gaat het steeds meer waaien. Ondanks de (schuilende) zon voelt het koud aan. Geen weer om lekker buiten te zitten. De behandeling bij de tandarts verloopt goed. De kosten (een rib uit je lijf!) moet direct worden afgerekend. Weer een bevestiging dat Australië erg duur is.