Myvatn, Reykjalid

Vrijdagmiddag passeren op de terugweg van de watervallen bij Hverir langs de ringweg de warmwaterbronnen van Hverarönd. Dit is imponerender dan Geysir. Er zijn tal van zeer actieve bronnen en een soort fluitketels die voordurende borrelen respectievelijk sissend stoom afblazen. Dit alles in een geel gekleurde bodem. Bij de bronnen echter zie je allerlei andere kleuren zoals zwart en groen. Op de achtergrond hoge bergen van dezelfde gele kleur. Natuurlijk mag ook de penetrante zwavellucht niet onvermeld blijven. Dan op naar Myvatn, een van onze laatste hoogtepunten. Myvatn is letterlijk vertaald muggenmeer. Eigenlijk zijn het vliegen die niet steken maar in zo grote getallen op je afkomen dat ze het je behoorlijk lastig maken.
De volgende ochtend moeten we eerst even bijkomen van alle activiteiten van de laatste dagen. In de middag maken we een fietstocht met de klok mee om het Myvatn meer. Er staat een pittige koude (10 ͦ) wind, Marjo probeert zich zo goed mogelijk achter mijn “brede” rug te verschuilen. Het meer heeft een heel grillige vorm, is vogelrijk en er zijn talloze eilandjes van allerlei bizarre vormen. Het uitzicht om het meer is fabelachtig. We zien explosie kraters, stratos vulkanen met op de achtergrond nog besneeuwde bergen, de geelachtige geothermische bergen, enz. Direct langs de weg veel “oude geknakte”lava blokken Wat betreft de bijzonderheden langs het meer beperken we ons tot Hófdi, een parkachtig wandelgebiedje met uitzichtpunten en aan de zuidkant Skútusstadir waar een pseudo vulkaan. Aan de westkant fietsen we langs Vindbelgjarfjall, een beklimbare stratos vulkaan. We komen hier tijd te kort. We moeten keuzes maken, eigenlijk kun je hier wel een week doorbrengen zonder dat het vervelend wordt.
Op zondag gaan we een super jeeptour doen naar de Askja, een vulkaan hier op 150 km het land in. We treffen mooi weer. We delen de tour met een Zwitsers echtpaar Hans en Gabrielle, onze chauffeur/gids heet Bennie en we vertrekken om 7.30 u. Een superjeep is soort super SUV met veel pk’s, maar vooral met erg grote en brede banden. Eerst volgen we de ringweg tot bij Hrossaborg. Daar gaan we een gravelroad op, dus moet er eerst flink wat lucht uit de megabanden. In het begin is het een goede weg. De jeep haalt gemakkelijk 80 km/uur, een sliert van stof achter zich latend. We kijken uit op een vlakte met veel lavasteen. Op de achtergrond kijken we naar de Herdubreid, een prachtige besneeuwde tafelberg vulkaan die met 1682 m (1000 m boven het lavaveld) bijna de hele dag prettig dominant aanwezig is. We rijden er uiteindelijk op 4 km langs. Vervolgens komen we na de eerste rivierkruising langs een mooi watervalletje. Dan houden we stil bij een plaats waarover Bennie een aardig verhaal (saga) vertelt. Fjalla Eyvindkarkofi, een vogelvrijverklaarde IJslander die in 1775 een schaap heeft gestolen bij een boer, moet te paard vluchten om een gevangenisstraf hiervoor te ontlopen. Hij komt in het gebied terecht waar we nu zijn, kort voor de winter. Dan moet je bedenken dat hier dan -20 tot -30 ͦ is met een ijzige wind. Hij vindt een kleine grot in het lavaveld waar een klein stroompje onderdoor loopt met een watertemperatuur van 4 ͦ. Dat is zijn “verwarming”. Hij leeft van engelwortels,wat gevangen vogels en misschien vis en rauw vlees van zijn geslachte paard. De huid va het paard moet de grot afdekken voor wat bescherming. Hij overleeft de winter en wordt in het voorjaar gevonden door een andere boer. Of hij daarna alsnog is gestraft, vertelt het verhaal niet. We komen bij de Dreki hut van de bergsportvereniging op een heel mooi beschut plekje. Daar lunchen we. De weg wordt nu wat ruiger en vooral bochtig. Op 4 km voor de Askja zitten we helemaal in de sneeuw. Bennie stapt weer uit en laat nogmaals een boel lucht uit zijn banden tot ze bijna plat zijn. Dan moet de jeep zelf ronkend en glibberend zijn weg door de sneeuwmassa vinden. Bennie blijft er heel rustig onder. De laatste 2 km lopen we, heerlijk. Wat een mooi contrast de sneeuw met bergen en blauwe lucht op de achtergrond. Uiteindelijk bereiken we de kraters. Het is eigenlijk een krater, waarin zich het 11 km2 grote en 210 m diepe Oskuvatn heeft geformeerd en een bijkrater waarin het Vitimeer. Dit laatste is nog geothermisch actief waardoor er in gebaad kan worden. Het is echter een te lastige afdaling die pas mogelijk is als de sneeuw verder is gesmolten. Mede door het hele kleurenpallet, is het een magnifiek plaatje. We lopen en rijden weer terug over een andere weg. Inmiddels is de wind aangewakkerd, en rijden we een zandstorm tegemoet. Ook is de zon verdwenen door hoge mist. We steken een paar keer de snel stromende Jökulsa over. Dan rijden we door een heel bizar landschap in. Het is bezaaid met manshoge lavastenen waardoor zich de weg steeds weer stijl omhoog en omlaag slingert, heel indrukwekkend. Het wegdek is uitermate slecht,de motor van de jeep ronkt. Bennie blijft onder dit alles onverstoorbaar en vestigt af en toe de aandacht op iets bijzonders. Een stukje verder rijden we via de ringweg terug naar Myvatn. Het is voor ons echt een onvergetelijke dag geworden. We zijn, na 11 uur onderweg te zijn geweest, helemaal kapot, maar hebben een goede indruk gekregen hoe ruig en bijna ongerept mooi het binnenland is.
Op maandag slapen we heel lang uit en genieten nog na van gisteren. In de middag, als het weer droog is, fietsen naar het vogelmuseum. Als je daar rond loopt, voelen we pas echt hoe vermoeid we zijn. Maar gezegd moet worden, het is een heel mooi museum. Vitrines waarin de opgezette vogels fraai worden geëxposeerd. Inmiddels is het weer gaan regenen. Drijfnat komen we weer bij de camper aan. Maar als je daar dan weer de kachel kunt aanzetten, dan hebben we absoluut niets te klagen.
Op dinsdag gaat het bij prachtig weer verder naar het oosten richting ferry. Maar eerst doen we nog even de Krafla aan. Ook dit is een vulkanisch gebied kort bij Myvatn waar allerlei wandelingen kunnen worden gemaakt. Wij kiezen voor de Leirhnjúkur, een korte wandeling door een actief geothermisch gebied. De wandeling door een hoofdzakelijk zwart laag actief lavagebied. Het gaat sterk op en af. Steeds zie je weer nieuwe holten waar stoom naar boven dwarrelt. Zelfs een paar pruttelpotjes. Het is allemaal weer net even anders dan we eerder hebben gezien. Het blijft fascinerend. Verder blijven we de eerste 100 km op een hoogvlakte. Er groeit hier weinig, er zijn nauwelijks nederzettingen. Langzaam aan komen er weer echte hoge deels met sneeuw bedekte bergen aan de kust in het zicht. We blijven in Egilsstadir, de plaats waar we ook onze eerste nacht doorbrachten. De cirkel is rond! We zijn ongelofelijk tevreden met alles wat hebben mogen aanschouwen en beleven!!
6 weken geleden stonden we met 5 eenheden op deze camping bij 10 C, nu is het bij 25 ͦ C helemaal vol. We staan echt hutje aan mutje. Gelukkig dat dit verder niet is voorgekomen! Kinderen spelen om 22.30 u nog steeds buiten. Voor ons is het bedtijd.
Vandaag zijn weer in Seydisfrördur, de mooie aan het fjord gelegen ferryhaven. Morgen verlaten we met enige weemoed het mooie IJsland op weg naar de Faraoer.