4. De Rijn en Altmühl

We gaan op weg naar Duitsland. Dat is best wel weer even geleden. Bij Venlo passeren we zonder enig oponthoud de grens. Wat verscherpt toezicht? Niets van gezien. Wel passeren we veel “Baustellen”. Dat geeft behoorlijk wat oponthoud. Wat het nog wat vervelender maakt is dat er bijna geen parkeerplaatsen zijn direct aan de autobaan. Maar we komen we er natuurlijk altijd. We stoppen bij het plaatsje Mehlen kort onder Bonn en aan de Rijn.

De volgende dag pakken we de fiets en rijden een klein stukje naar de veerpont over de Rijn t.h.v. Königswinter. We waren hier zo’n 52 jaar geleden samen met mijn moeder. Wij waren net getrouwd en moeder was sinds 4 jaar weduwe. Wij wilden haar een keer laten genieten van dit mooie stukje Duitsland aan de Rijn ook in Koblenz. Veel visuele herinneringen komen niet echt bovendrijven. Het romantische beeld dat ik bij me droeg van weleer is toch moeilijk te terug te vinden, maar het is wel waardevol. We moeten hier hebben gelogeerd maar geen idee waar. Königswinter is o.m. bekend van de Drachenfels, een ruïne op zo’n 200 m hoog. Om dit punt te bereiken nemen we de tandradbaan. Boven heb je een fantastisch uitzicht over de Rijn en het Siebengebirge. Vooral omdat het mooi weer is, is het best leuk om nog eens te doen.

Onze volgende stek is Dinsheim bij Heidelberg. Het is inmiddels regenachtig geworden. Als we dan eenmaal op de autobahn zijn krijgen we via het navigatiesysteem allerlei waarschuwingen voor vertraging in hoofdzaak vanwege “Baustellen”. Daarbij hoort ook een omleidingsadvies bij dat we opvolgen. Dat werkt goed maar uiteindelijk komen we toch in een file terecht op een punt waar 3 afritten samen komen. Ja die wegwerkzaamheden worden in Duitsland grootschalig aangepakt en er wordt niet zoals bij ons ’s nachts gewerkt. Dat zou niet kunnen op deze schaal. Dinsheim heeft een heel aardig centrum met deels vakwerkhuizen. Dat doet gezellig aan. Er zijn veel voorzieningen zoals kleding e.d. De katholieke kerk is heel modern zowel qua gebouw als toren. Vooral de heel aparte manier van hemelwater opvang valt op. Op het dak loopt het water af naar een open afvoer waarna er een vrije val volgt in een open bak. Dit alles vormgegeven in een ontwerp waarin de architect zich behoorlijk heeft kunnen uitleven.

We vervolgen onze reis naar Dollsheim in het Altmühltal waar we voor een week hebben besproken. De zaterdag en 1^e Pinksterdag verlopen wat weer betreft nogal somber. Mooie gelegenheid de H. Mis weer eens bij te wonen in een redelijk fraaie kerk met zijbeuken van waaruit je wel heel weinig zicht hebt op het altaar. Ook de was is weer aan de beurt. Dat is wat lastig te combineren met dat regenachtige weer. Gelukkig zijn er goede machines en zijn er geen mensen die hetzelfde idee hebben gekregen. De goed bezette camping ligt direct aan de rivier. Er zijn veel jonge mensen voor watersport maar ook fietsers en wandelaars, veelal met volledige bepakking, echte trekkers dus.

Het weer knapt op, tijd om de fietsen weer tevoorschijn te halen. We rijden een route langs de rivier de Altmühl. Het is een heel fraaie route slingerend pad door het dal af en toe een brugje over. Je voelt je nu al een beetje in Oostenrijk. Ons doel is vandaag Eichstätt. We parkeren de fiets bij de rivier en gaan lopend verder. Het is een heel mooi universiteitsstadje met veel historische gebouwen. De gezellige pleintjes zijn aangeschakeld door smalle doorgangen. Het wemelt er echt van de kerken. De terrassen zijn goed bezet. Wij weten ook een heel aardige te vinden en het smaakt nog voortreffelijk ook.

De volgende dag fietsen we de andere kant op. In Solnhofen is een interessant museum, die Welt im Stein. Vooral fossielen gaat het hierom. We praten over een periode van 150 miljoen jaar terug, de tijd van dino’s en subtropen. Er was hier een lagune met diepe slenken en bergplaatsen waar onder de invloed van eb en vloed een rijk zeeleven heerste. De naam is Tethys-oceaan, een verdwenen wereldzee nu in de bergen. Er is hier veel onderzoek gedaan in het kalksteen waarbij veel fossielen zijn gevonden waaraan kenners allerlei omschrijvingen hebben gekoppeld, best wel interessant.

De omgeving heeft veel fietsmogelijkheden, je kunt bijna zeggen een walhalla voor fietsers. Die zijn ook netjes in kaart gebracht. Wij kiezen voor nr. 8 ”Ausflug in der Flussgeschichte” Het is een rondje van 65 km. Eerst rijden we weer langs de Altmühle naar Eichstätt. Dan volgen we rivier nog een stuk richting Ingolstadt, veel van de paden zijn met redelijk fijne gravel bestrooid. Het lukt Marjo steeds beter hiermee om te gaan. We buigen vervolgens af naar het zuiden om allerlei kleine dorpjes zoals Pietenfeld, Tauberveld, Buxheim en Wellheim te passeren om dan weer in onze standplaats Dollsheim terug te keren. In Pfünz staan we plotseling voor een helling van 20%. We zien het wat laat. Dus lopen we een paar honderd meter. Voor de ondersteuning had dit geen probleem geweest maar dan moet je er wel op tijd anticiperen. Maar er is ook een mooie beloning. Boven is een fraai gerestaureerde Romeinse vesting uit 90 n Chr, een waardige plek voor de lunch. Snel daarna rijden we een bos in met veel op en neer, soms is er een dicht bladerdek en wordt het wat donker. Het zijn allemaal erg rustige bewegwijzerde landwegen. Vaak rij je langs een bosrand met daarnaast veel akkerbouw dat er mooi op staat. Op de achtergrond het fraai begroeide middelgebergte. We zijn bij elkaar incl. pauzes zo’n 5 u onderweg voor ruim 65 km. Het is een inspanning die dik de moeite waard is.

Na 3 dagen fietsen vandaag weer even wat anders. We beraden ons over wat we de komende dagen/weken gaan doen. Eerst willen we een paar dagen München waar we tallozen malen zijn gepasseerd zonder er iets van de te hebben gezien. Vervolgens weten we inmiddels dat we echt graag de Donauradweg willen doen, alleen de manier waarop is nog wat onzeker hoewel we er volgende week al voor staan.

Hartelijke groeten, Marjo en Wim