7. Terug in Zuid-Afrika

Vanuit het verre Tshipise, waar niets te beleven viel, reizen we opnieuw ruim 400 km nu naar Kruger NP. We slapen vannacht in safaritenten in Nkambeni. Dat is weer een heel andere ervaring maar eigenlijk uit nood geboren. Door te late reserveringen is er geen plaats op de campings. Oorspronkelijk zouden we van noord naar zuid reizen en daarbij 4 locaties als basis hebben in het park (afmetingen van 60 x 350 km). Nu is dit beperkt tot 2 dicht bij elkaar gelegen locaties. Natuurlijk is Kruger een van de mooiste parken en zou het een hoogtepunt moeten zijn. Maar op deze wijze valt dat vies tegen.

Op de eerste dag, waarop we onze camper (en ons zelf) een dag rust gunnen, maken we ‘s middags een gamedrive. We treffen het niet. De chauffeur is nauwelijks geïnteresseerd en brengt ons niet op plaatsen waar het gebeurt.

We verkassen slechts zo’n 10 km naar huisjes in het park in Pretoriuskop, maar benutten eerst de dag om zelfstandig op “gamehunt” te gaan en niet zonder succes. Het grote verschil met Etosha is dat het hier veel groener is. De weg voert richting Skukuza. De maximumsnelheid in het park is 50 km/u, lekker rustig dus. De hoofdwegen zijn geasfalteerd, de wegen naar de waterholes e.d. is gravel. Bij de prooi die gisteren in de boom hing is het druk. Het luipaard is echter nauwelijks te zien. Bij Shithave valt het wat tegen, Navi Boulders, een geweldige hoop stenen met 3 x zo groot als een hunebedsteen, is zeker de moeite waard. Transport is een prachtige waterhole met vogels, hypo’s, krokodillen, apen en impala’w. Mathekeyane, een viewpoint, biedt een magnifiek uitzicht over het park. Vandaag is het voor ons olifantendag. Ze steken kort voor ons over, een flinke groep waaronder baby’s. Een van de dieren gedraagt zich wat verdacht, hij lijkt niet blij met ons te zijn. Dan is het altijd opletten. Een uur later staat er in grote greppel opnieuw een groep olifanten. Zij zijn heerlijk aan het foerageren en gooien af en toe een plens water over hun lijf. Bij Pretoriuskop spotten we opnieuw een olifant die we bijna een hand kunnen geven. In ons kamp staan er hutjes voor ons klaar. Ze lijken wel op die we onderweg voor de locals hebben gezien. ’s Avonds begint het zo maar te regenen en onweren en dat na 5 weken geen druppel te hebben gezien.

De volgende dag regent het nog steeds. Dat gaat bijna de hele dag door. Toch gaan we er ’s middags op uit. Langs de weg loopt zomaar een luipaard. Ondanks alle aandacht gaat hij onverstoord verder en steekt dan over. We maken een paar mooie plaatjes. Maar dat is het dan ook wel.

We verlaten Kruger via nog één keer een gravelpad bij Phabeni Gate. Het is een weg met veel groen, maar dieren zien we nauwelijks, ondanks dat het nog zo vroeg is. Als we het park uitrijden kijken we tegen de noordelijke Drakensbergen aan. De toppen zijn bepoederd. De neerslag van gisteren is op die hoogte als sneeuw gevallen. We zijn onderweg naar Blyde River Canyon, maar doen dat via een grote omweg om zodoende via de Abel Erasmus pas de canyon binnen te rijden. In de aanloop naar de pas zien we veel grote bedrijven met fruitplantages zoals bananen, sinaasappelen en vermoedelijk druiven onder bescherming tegen vogels. De entree en voortuinen van de bedrijven zien er welvarend uit. Hogerop is het een mooie weg met kleurrijke grillige bergwanden. Jammer dat we nergens kunnen stoppen om de schoonheid wat dichterbij te kunnen bewonderen. Dan volgt een lange afdaling. Vanaf de camping maken we nog een wandeling naar het Upper view met een magnifiek zicht op de 3 Rondavel, een drietal rond gevormde in lijn staande bergen met kleurrijke wanden in de zon, een mooi voorproefje voor morgen.

Vandaag het laatste hoogtepunt van deze reis namelijk de zogenoemde Panoramaroute, een weg langs Blyde River Canyon. Ook hier worden weer vergelijkingen gemaakt met de Grand Canyon. Voor een deel is dat ook wel zo maar de omvang is veel geringer. We bezoeken diverse prachtige viewpoints. We beginnen al vroeg met opnieuw de 3 Rondavels maar dan van de andere kant. Het is vandaag eerst half bewolkt, hetgeen weer een heel ander effect heeft als de volle zon. Er komen op dit punt twee rivieren samen nl. de Blyde en de Treur. De waterpartij i.c.m. grote diepten vormen een unieke plek in deze canyon. Dan volgen Bourkes Potholes, ook uniek vanwege vaak door water en zand rondgeslepen bergwanden in de meeste extreme vormen. Op de site is een prachtig wandelpad aangelegd. Bruggen overspannen de rivier en potholes en maken een tour mogelijk. Ook dit is een uniek stukje natuur. Op alle sites staan trouwens kraampjes met heel veel Afrikaanse souvenirs. We gunnen deze mensen ook wat omzet en onszelf een kleurrijk cadeautje. Ons volgende doel de Berlin Falls. Dat valt wat tegen, we zijn gewoon te verwend. Onderweg zijn veel productiebossen. Gods Windows is ook een uniek venster. Maar hier hangt een stevige mist. Er is niet veel te zien, maar de route ernaar toe is schitterend, vooral het koude regenwoud boven is weer iets unieks. We besluiten vandaag met de Mac Mac Falls, een fraaie waterval met een flinke plas water.

Het einde van de reis is nu in zicht. Nog eenmaal een happy hour/briefing in de koude buitenlucht.

De voorlaatste dag staat in het teken van schoon maken van de camper zowel in- als uitwendig, een hele klus om al dat zand eraf te spoelen. Uit alle naden komt het gele en rode stof tevoorschijn. Maar er is ook tijd voor ontspanning. Zelf ben ik niet zo in mijn hum vandaag. Ik wil van alles tegelijk, dat gaat natuurlijk niet goed. Maar nogmaals het kan niet iedere dag alleluja zijn. ’s Avonds het afscheidsdiner met een terugblik op de hele reis. Ook hebben we wat ingezameld voor onze fantastische reisbegeleiders met voor alle vier een persoonlijk woord van iedereen. We zijn eensgezind in ons oordeel over een grotendeels geslaagde reis. Ik dank de groep dat ze met veel geduld en begrip met de handicap van Marjo zijn omgegaan. Later worden wij allen bedankt voor onze lovende woorden.

Onderweg naar Nelspruit heel veel groen (productiebos in allerlei stadia) fraai gevormde bergruggen met allerlei kleuren via op- en afgaande wegen gaat de laatste reisdag in (330 km).

Op de N4 wordt het breder maar wel 2-baans. Veel vrachtverkeer dat geregeld wordt ingehaald. Het blijft flink oppassen hier. Af en toe borden met high accidentzone. Veel Europese plaatsnamen komen erlangs zoals Belfast en Middelburg. Wel staan er ook soms vertalingen bij die dateren van voor de koloniale tijd, de oorspronkelijke bewoners dus. Zo wordt Pretoria Tshwane genoemd. Er zijn nauwelijks parkeerplaatsen om even koffie te drinken. Al voor Witbank wordt de 2-baans een 4-baans weg. Wij rijden nog even langs het Nan Hua Tempelcomplex (Boeddhistisch), de grootste van het zuidelijk halfrond, maar het is gesloten. ’s Avonds vindt een restjesdiner plaats. Er wordt nog van alles bij elkaar geschraapt. Morgen gaan de campers terug naar de verhuurder en krijgen we nog een stadstour door Pretoria. Daarna vliegen we om 23.15 u weer naar Amsterdam. We zien er naar uit velen fysiek weer te ontmoeten.

Hartelijke groeten Marjo en Wim