Faeröer

We komen op vrijdag om 03 uur aan in Tórshavn, de hoofdstad van de Faeröer. Het is donker, dat hebben we in geen weken gezien. Toch hebben we snel de camping gevonden en proberen direct in slaap te komen. Dat lukt ook wel.
De Faeröer is een kleine maar toch interessante groep van 18 eilanden met een gezamenlijke oppervlakte van 1400 km2. Er wonen een kleine 50.000 mensen waarvan bijna 20.000 in Tórshavn, dat zich zelf de kleinste hoofdstad ter wereld noemt. Het klimaat is wat milder dan op IJsland maar net zo veranderlijk. De eilandengroep is sinds 1948 onafhankelijk van Denemarken, maar er nog wel nauw mee verbonden. De Deense Kroon is betaalmiddel, maar ze drukken zelf ook papiergeld dat evenveel waard is, maar in Denemarken niet wordt geaccepteerd. Ze hebben een eigen taal, die verwant is aan oud Noors uit de Vikingentijd. Deze taal, die voor ons net zo moeilijk te volgen is als het IJslands, heeft door de eeuwen heen stand kunnen houden waarbij zingen en dansen een cruciale rol heeft gespeeld en nog speelt. Het landschap is nog ruiger dan in IJsland maar wel een stuk groener en minder uitgestrekt en verlaten. Er zijn veel meer, wat grotere dorpen. De visindustrie is de belangrijkste bron van inkomsten. Het vergaren van eieren van vogels in hoge kustkliffen heeft ook als voedsel lang een belangrijke rol gespeeld. Om deze te rapen werden veredelde methoden van abseilen toegepast. In elk geval veel durf voor nodig. Het is door de eeuwen heen, net als in IJsland, echt een harde strijd om het bestaan geweest en nog steeds.
Misschien aardig om te vertellen is dat National Geografic in 2007 met een groep van ruim 500 deskundigen een onderzoek heeft gedaan onder 111 eilandgemeenschappen in de wereld wat betreft onbedorvenheid van de natuur, eigen taal, historische cultuur en lokale trots. De Faeröer eindigde hierbij op de eerste plaats, waarbij het groepen als de Azoren, De Lofoten, Bermuda en Hawaï, achter zich liet. Deze wijsheid komt uit een promotieboekje van de eilandengroep, waarin uiteraard nog veel meer aanbevingen en lofliederen staan over al het moois waar hier van kan worden genoten.
Vanwege de korte tijd (bijna 3 dagen) dat we hier zijn beperken we ons tot het bezoeken van 2 eilanden nl. Streymoy en Eysturoy. Deze eilanden zijn met elkaar verbonden via een brug. We rijden langs fjorden, door tunnels en over steile heuvels naar het uiterste zuidoosten van Eysturoy. Het is een kleine, fraai gelegen camping die op zee uitkijkt. Tegen de avond staat de camping bijna vol. De meeste zijn Faeröeri (hoe heten de inwoners eigenlijk?) die net als IJslanders vaak in familie of kennissenverband met elkaar kamperen en bijna net zo druk met elkaar praten als Italianen. Ze hebben niet veel oog voor buitenlanders.
Op zaterdag naar de noordoost kant van het eiland langs het Funningsfjördur. We treffen het dat nu nog redelijk weer is, hoewel het helaas beslist niet helder is. Dit is in het begin een smal fjord dat uiteindelijk via een brede bocht op volle zee uitmondt. De vergezichten, een combinatie van stijl uit zee oprijzende groene bergen en het heldere water, zijn magnifiek! In de verte zien we allerlei visactiviteiten, waarschijnlijk viskwekerijen in het fjord. Als we de volle zee inkijken, buigt onze route naar links de bergen in. De weg wordt eenbaans en gaat sterk omhoog. Voor Marjo hoeft dit eigenlijk niet zo. Ze vindt het een beetje eng. Maar als ze geniet van de mooie uitzichten, stapt ze er snel overheen. Op het hoogste punt van de pas wandel ik een stukje richting Slaettaratindur het hoogste topje van de Faeröer. Ik kleed me goed aan met een muts en handschoenen, want de westenwind is koud. Aan de andere kant van de pas hebben we uitzicht op steile kliffen met geërodeerd vrij in zee staande rotspunten. Op een ervan lijkt een heilig hartbeeld te staan? Langzamerhand verslechtert het weer. In Skála, een dorpje aan het fjord met een zeeschip aan de kade waar een van de andere spaarzame campings is gelegen, regent het. Dat wordt in de avond zo erg, zoals we de hele reis nog niet hebben gehad!
’s Nachts spookt het werkelijk. Zware rukwinden trekken aan de camper en doen deze flink schudden. Af en toe denk ik“als alle ramen er maar in blijven”. Gelukkig blijft alles heel, maar slapen is er de eerste uren niet bij.
De volgende ochtend is het niet meer zo erg maar regent het nog steeds. Vandaag gaan we weer terug naar Streymoy. Onderweg is het nog steeds erg slecht. Het laatste stof uit IJsland kan zo goed van de camper spoelen. We rijden terug naar Tórshavn. Als het weer wat is opklaart, maken we nog een kleine stadswandeling. Om 23.30 u vertrekt de ferry naar Denemarken waar we dinsdag morgen aankomen. We hebben een beetje een indruk van de Faeröer gekregen.