66 ͦ NB

We reizen van het vogelrijke dal bij Dalvik, waar we weer een mooie wandeling over sneeuwvelden naar een meertje maken, naar Husavik. Deze belangrijke vissershaven heeft ook een streekfunctie. We kunnen onze voorraden weer op peil brengen en het heeft een alleraardigst houten kerkje, waar we helaas weer niet in kunnen. Ook whale watching is hier populair. De kust boven Husavik is weer ruig en indrukwekkend. Hier zitten we inmiddels boven de 66 ͦ Noorder Breedte, een halve graad onder de poolcirkel. We bezoeken het Jökulsarglúfur NP (echt bijna niet uit te spreken, hè?). Dit is een langgerekt park in noordzuidrichting waar de rivier de Jökulsa stroomt (deze rivier ontspringt op de Vatnajökull de gletsjer waar we 4 weken geleden onderlangs reden in het zuiden van IJsland) door een canyon. Bij Ásbyrgi hebben zich door erosie grote rotspartijen ontwikkeld. Op de eerst dag maken we een wandeling door een V-vormige kloof. De eerste helft van de route voert door laag struikgewas overdekt met veel bloemen (lijkt een beetje op akelei) en de Salix, zijn prominent aanwezig, om later over te gaan in wat lage bomen en tenslotte grote naaldbomen. Het is hier zelfs wat donker. Dat hebben we hier nog niet eerder gezien. Op de achtergrond is steeds de 100 m vrijwel loodrecht rotsgalerij. Midden in de kloof staat als een eiland een loodrecht omhoog rijzende rots, de Eyjan, met daar omheen een met (nog nat) struikgewas overdekt mooi pad. Binnen de korte keren zijn onze broek, schoenen en sokken drijf nat. Maar het is echt heel mooi. De Eyjan is een indrukwekkend rotseiland. Uit de verte kun je allerlei creatieve vergelijkingen maken met andere vormen. Ik zie er een vliegdekschip in.
De volgende dag ontwaken we bij regenachtig weer, geen haast dus. Rond het middaguur, als het weer droog is, kiezen we voor de de Jókulsá Canyon route. We klimmen eerst via trappen en touw (ja goed dat we ooit die cursus bij het NBV hebben gevolgd) naar het rotsplateau waar we gisteren lange tijd naast hebben gelopen. Wijs geworden door de natte broekspijpen en schoenen van gisteren, dragen we vandaag gamaschen. Dat scheelt een stuk. Onderweg zien we een sneeuwhoen met 2 kuikens. Bij Klappir hebben we een mooie uitzicht op Botnstjörn, een klein groen meertje dat helemaal aan het einde van Ásbergi ligt, waar de hoge rotswanden in een ronding samen komen. Hier broeden ook weer meeuwen. De route vervolgt naar het oosten. Dan lopen we door bizarre donkere tufsteen duinen, heel bijzonder! Weer een half uur laten bereiken we de Jökulsá rivier. Deze rivier is samen met de elementen verantwoordelijk voor de vorming van het prachtige Ásbergi-gebied. Het uitzicht op de canyon die de rivier heeft gevormd, is fenomenaal! Weer een prachtige dag om op terug te zien en het bleef nog droog ook!
Op vrijdag gaan we naar zuidelijker gelegen bezienswaardigheden in dit park. We draaien de weg F862 (meestal zijn F-wegen alleen voor 4 WD) op. We hebben vooraf geïnformeerd of deze weg te doen is voor onze camper. Dat lijkt zo te zijn, hij is in elk geval minder bumpy dan de 864, gelegen aan de andere kant van de rivier. In het begin gaat het wel, maar gaandeweg krijgen we steeds meer te maken met wasboord en af en toe flinke diepe gaten en grote stenen. Dit is beslist de slechtste weg die we deze reis hebben gehad! Bij Hólmatungur gaan we links af. Dit stukje is het aller slechtste. Maar we doen het niet voor niets! We lopen hier een route langs een wild stromende beek die meandert door een prachtig veldboeket bestaande uit o.m. boterbloemen, een soort reuze pipkruit en de wat ze hier noemen wood cranesbill noemen, een open eenvoudige maar korenblauwe bloem, familie van de geranium. Het is echt een lust voor het oog! Terug lopen we langs de rivier de Jökulsa om verderop te stuiten op Katlar, een nauwe doorgang in de rivier gevormd door hoge zwarte basaltmuren. Heel indrukwekkend! We vervolgen de F862 en komen dan weer bij asfalt dat leidt naar de Dettifoss en Selfoss. We beginnen met de eerste. Ze liggen achter een hoogte in een soort maanlandschap. De Dettifoss is zeer indrukwekkend, magnifiek. Een waterval loop a.h.w. schuin over de rivier en is zodoende zo lang dat het met mijn lens niet in een keer is te vatten. Wat een plens water stort zich hier naar beneden! Dit spektakel levert zoveel waterdruppeltjes op dat er meerdere regenbogen ontstaan. Het donderende geraas van het water maakt het geheel nog indrukwekkender. Dan naar de Sellfoss. Deze is op zich ook mooi, maar je kunt hem niet zo goed benaderen. Maar ook deze waterval geeft een flinke hoeveelheid nevel. We rijden verder richting Reykjahlid bij Myvatn over een nieuwe goed geasfalteerde weg. Onze Garmin kent hem niet eens, zo nieuw!!!!
Het is weer een schandalig lang verhaal geworden, maar er was ook weer zoveel te beleven.