Het kan niet altijd meevallen!

We trekken bij wat twijfelachtig weer, weer een stuk verder naar het oosten, richting Akureyri (de hoofdstad van het noorden). In Blönduós bezoeken we een moderne kerk. Ook het interieur is modern, maar best aardig om te zien. We passeren vandaag erg veel boerderijen. Al het land dat kort bij de weg is gelegen, is in cultuur gebracht. Op veel plaatsen is het gras gemaaid en liggen er hooirollen te wachten op verzameling. Opvallend is hier dat de paardenbloemen, die hier in zo grote mate hier aanwezig zijn, in tegenstelling tot de dagen hiervoor al helemaal zijn uitgebloeid. Voorbij Varmahlid rijden we door een groot dal langs een rivier. Geleidelijk stijgen we naar de Oxnadalheidi op zo’n 500 m boven zeeniveau. Vooral de afdaling door het brede dal is van een grote schoonheid! Even later staan we op een mooi tussen twee bergruggen gelegen camping. Het is tegen de avond eigenlijk best wel druk. We zijn, zoals vaak, de enige met een Nederlands kenteken. Dat wil niet zeggen dat er geen Nederlanders kunnen zijn, want er rijden hier ook veel gehuurde campers rond. Daar maken ook Nederlanders gebruik van. Het is vandaag ook weer tijd voor de was. Dit onderdeel blijft een steeds terugkerende niet altijd even gemakkelijke bezigheid. Het wassen is tot daar aan toe, maar het gaat juist om het drogen. Vaak is er geen droger of hij werkt slecht. Ondanks het wisselvallige weer is vaak het drogen aan de lijn dan nog de beste optie. Als we een plekje zoeken op de camping, kijken we ook er een boom in de buurt staat (want die zijn er hier niet veel) om een lijntje te kunnen spannen. Als blijkt dat het ’s avonds niet helemaal droog is, maken we de volgende dag van de camper een soort drooghok waarin allerlei lijnen zijn gespannen. Het verdient misschien niet de schoonheidsprijs, maar het werkt wel.
Bij mooi weer fietsen we de volgende dag na Akureyri. Het is een gezellig stadje met ca 17.000 inwoners. We slenteren wat door de straatjes heen. Ook hier is het exterieur van een kerk weer bijzonder met z’n torens en hierachter boven het dak opgehangen klokken. De deur is helaas gesloten. In de haven liggen een paar vissersboten en een maritiem schip. Na wat zoeken vinden we de botanische tuin. Hier moeten, volgens onze reisgids, alle in IJsland aanwezige planten en bomen vertegenwoordigd zijn. Wel nu, het zijn er inderdaad erg veel, maar of het klopt weet ik niet. Maar gezegd moet worden dat het een fraai aangelegde tuin is met de nodige hoogteverschillen die een bezoek dubbel en dwars waard is. Verder doen we het rustig aan, want we merken dat we daar aan toe zijn.
Op zondag is het mooie weer van gisteren met een paar tandjes teruggeschroefd. Er staat een frisse bries, met 10 ͦ C, dan komt weer de bekende gevoelstemperatuur aan de orde. Daar weten we inmiddels alles van. We willen vandaag een excursie whale watching doen in Dalvik. We hebben inmiddels wel gezien dat ze dat hier met best kleine bootjes doen, zonder veel beschutting. Toch zetten we door als we horen dat we in een met “bont” gevoerde overall worden gehesen. We gaan met een groep van ongeveer 20 personen. In het haventje ziet het allemaal nog zo onschuldig uit. Zodra we dat echter hebben verlaten, zien we dat het op het fjord toch wel onstuimig is. We zijn nog maar net op weg of er slaan al een paar flinke boeggolven over boord. Als je dan op de verkeerde plaats staat, ben je meteen al klets nat. Als dan ook nog blijkt dat de overall niet waterdicht is, wordt het minder aangenaam. Dat lot trof Marjo dus. De schipper neemt wat gas terug, maar de zee blijft voor ons landrotten erg wild. Ook de maagstreek van Wim komt onder invloed hiervan. Het gaat allemaal net goed, maar het had niet veel gekker moeten worden! Na een uur wordt de eerste walvis waargenomen. Het is een stukje van de rug en af en toe is de zo karakteristieke fontein te zien. Hij zwemt wat sloom. Volgens onze aardige gids is het een wat luie Humpackwhale. Af en toe zijn we hem weer kwijt en dan zien we hem weer. We zien een paar keer de staart en ook vaag de witte buik. Onwillekeurig maak je de vergelijking met Harveybay in Australië. Eigenlijk moet je als je zo iets moois van zo dichtbij aan alle kanten hebt kunnen bewonderen, horen en bijna voelen, nooit meer met zo’n excursie meegaan. Maar ja, we waren weer aan iets leuks toe. Zo zie je maar, het kan niet altijd meevallen! Toch was het wel weer een leuke dag!!