Op 7 oktober varen we met de nachtboot (12 u) naar Sardinië. De haven ligt in het drukke centrum van Palermo. Het geeft toch altijd wel wat spanning zo’n overtocht. Hoe gaat het er aan toe, in welke haven moeten we zijn. Maar ik heb mijn huiswerk goed gemaakt, we rijden er in een keer naar toe. Dan moeten we nog een ruim 3 uur wachten tot we aan boord mogen. Ons ticket wordt nog wel 3 keer gecontroleerd voordat we eindelijk aan boord rijden. Dat laatste is ook wel wat spannend, we moeten langs een steile stalen geribde helling omhoog. Ik wacht totdat ik een vrij veld voor me heb en rij in een keer omhoog. Je moet er namelijk niet aan denken dat je halverwege moet stoppen. De overtocht verloopt redelijk rustig. Vanwege de wind is het wel wat wiebelig, maar als je ligt merk je er nauwelijks wat van.
We komen precies volgens schema in Cagliari aan.
We moeten dwars door de stad om de oostelijke doorgaande weg te bereiken. Het verloopt allemaal redelijk vlot. Het landschap ziet er hier toch weer anders uit. Het is minder gecultiveerd. We zien en horen diverse schapenkuddes, compleet met herder. Het ziet er echt mooi uit. De wegen zijn van uitstekende kwaliteit. De vele tunnels zijn goed verlicht. We maken een koffiestop bij een nieuwe uitspanning en bewonderen het landschap. We volgen de kustlijn over de S125 van zuid naar noord. Ja iedere dag komen we nu weer wat dichter bij huis. Al om 11 uur zijn op onze bestemming. De afstanden zijn hier niet zo groot, maar snelwegen zijn er aan deze kant niet. We komen uit op een soort bushcamping die ons aan Australië doet denken. In de middag maken we een strandwandeling langs de azuur blauwe zee. De zon schijnt ongeremd. Het is een prachtige dag.
De volgende pleisterplaats is Arbatax. ’s Middags halen we de fietsen weer eens tevoorschijn en rijden naar de op 8 km gelegen stad. Deze plaats heeft een mooie jachthaven. De combinatie van de witte bootjes, op het blauwe water met bergen op de achtergrond maakt er een heel mooi plaatje van. Ook ligt er hier een zogenoemde porfierklip, een rode rots in zee, weer een mooi plaatje. Schijnt vooral mooi te zijn met de ondergaande zon. Maar dan zijn we al weer terug op de camping.
De volgende dag rijden we door NP Gennargentu. Het letterlijk (1000 m) en figuurlijke hoogtepunt komt bij Gola su Gorruppu, een mooie kloof, die ook belopen kan worden. Aan dat laatste wagen wij ons niet meer, maar het uitzicht is magnifiek. We hebben natuurlijk wel weer het geluk dat het weer (27°C) blijft meewerken. Met zo’n praktisch staalblauwe lucht, krijg je zulke mooie contrasten! De reisgids heeft deze route al omschreven als de meest panoramische van heel Sardinië. Dat kan ik niet beoordelen, maar het is echt heel mooi!
Bij La Traversa bezoeken we de Nuraghi nederzetting Serra Orrios. De Nuraghi bevolking leefde ca. 3000 à 3500 jaar geleden. Op de site zien we de fundamenten van zo’n 70 ronde woningen met haard. De woningen zijn steeds gegroepeerd rond een pleintje. Verder zijn er 2 zogenoemde Megaron tempels met resten uit het bronzen tijdperk. Er zijn veel plaatsen op Sardinië waar overblijfselen van de Nuraghi voorkomen. Misschien wel de Hunnen van Sardinië?
De laatste dag op Sardinië is al weer aangebroken. Morgen gaan we met de dagboot vanuit Olbia naar Livorno (8 u). Ons verblijf op Sardinië is relatief kort, maar dat geeft niets, want we hebben toch een aardige indruk van eiland. En die is zeker positief!
We volgen nog even de kustlijn en komen uit in Budoni. Volgens de gids moet dit een leuk plaatsje zijn. Het is idd aardig, maar niet bijzonder. Dat neemt niet weg dat we er lekker ons gemak van nemen, kopje koffie met wat lekkers, wat winkelen enz.
Sardinië is een mooi eiland, het is wat ruiger dan Sicilië met veel mooie bergen. Het is dan ook zeker een bezoek waard!