Terug in Canada (18)

In Cody besluiten we weer een aanpassing in onze route te doen. We hadden graag Mnt. Rushmore gezien, maar de afstanden vinden we te groot. Vanuit Wyoming komen we eerst weer terug in Montana en vervolgens Noord Dakota (ND). We kiezen voor een route door de Bighorn Mountains. We stijgen daarbij naar een hoogte van bijna 3000 m. De weg is af en toe zeer steil, waarbij ik toch wel af en toe denk “hier moet je campertje je niet in de steek laten want dan heb je wel een ernstig probleem”. Maar ons mobilehome houdt zich kranig. Boven hebben we een geweldig uitzicht op het Bighorn Basin, een overweldigende kleurrijke vallei ligt aan je voeten. Eigenlijk was het doel om het Medicin Wheel, een belangrijk gedenkteken van de Sioux en Cheyenne Indianen te bezoeken. Het gedenkteken is in de vorm van een cirkel met stenen zoals we vorig jaar in Zweden ook zagen. Het laatste deel van de route gaat echter over een zo smal, steil en modderig pad, dat we dat ons campertje niet willen aandoen. Wat de volgende dag opvalt is de gele gloed die over de weilanden ligt. Het blijkt een steelvormige plant te zijn met kleine bloemetjes aan trosjes die dit landschap fraai opsiert. Ik heb een foto van dit bloemetje geplaatst. Weet iemand de naam? Dat levert zeker een biertje op! We bezoeken Little Bighorn Battlefield National Monument. In 1876 speelde zich hier een strijd af tussen het Amerikaanse leger tegen een overmacht van Lakota en Cheyenne Indianen. De Amerikanen o.l.v. luitenant kolonel GA Custers leden hier een blamerende nederlaag die in Washington insloeg als een bom. Custers zelf verloor ook het leven. De slag wordt beschreven door Geert Mak in het boek “Reizen zonder John”, een boek dat mij is aanbevolen door een goede vriend. In dit boek wordt de reis van schrijver en Nobelprijswinnaar John Steinbeck nagebootst. Het monument bevat een begraafplaats van de gevallenen, maar ook van veteranen uit WOI en II, Vietnam en Korea. Er wordt zelfs een link gelegd naar Arlington. Onderweg naar het echte hoofdmonument kom je een cirkelvormig gedenkplaats tegen van de Indianen. Dat ziet er echt heel waardig en fraai uit. Er worden ook allerlei wijze gezegdes gepresenteerd, een voorbeeld: In order to heal grandmother earth we must unify through peace. Kan het nog mooier? Het trieste van het hele verhaal is dat deze victorie maar van zeer korte duur bleek. Het blijft een hoogst gevoelig punt, dat iedere keer weer veel zeer doet! We reizen verder naar het oosten en passeren de staatgrens met ND, de graanschuur van de VS. Wat verder zien we veel korte puntige heuvels. Ze doen een beetje denken aan de bulten van kamelen. We zien ook een bord staan dat verwijst naar Camel Lake. We rijden langs de rivier de Yellowstone, ja daar heb je hem weer. Op een parkeerplaats wordt nog eens gememoreerd dat dit de enige rivier is zonder dammen. Ze heeft een vrije loop van de oorsprong over 650 mijl tot de uitmonding in de Missouri rivier. We komen uit bij het Theodore Rooselvelt NP. Dit grote park bestaat uit meerdere delen. Wij kiezen voor het zuidelijke deel. Het type heuvel dat ik hiervoor noemde, kom je in dit park ook wel tegen. Sommige zijn geschakeld en plat en vormen zodoende een langgerekte tafelberg. Bij Jones Creek Well lopen we een trail door een magnifieke omgeving. Het is niet spectaculair, maar gewoon mooi in een heerlijke omgeving. Een stukje verder komen veel (piepende) prairiedogs (soort marmotten) tegen, heel grappig beestjes. De IS94 voert ons verder over uitsluitend groene heuvels. Groen a.g.v. gras met naar verhouding weinig vee en groen vanwege de verbouw van graan. Landbouw is hèt middel van bestaan hier in Noord Dakota. In een fraai promotieblad lezen we hoe belangrijk de landbouw zowel voor de staat als voor de federatie is. Ook lezen we weer over een staaltje van gemeenschapszin. Toen er in 2017 grote droogte heerste en de hooiopbrengst vooral in west van deze staat laag was, werd er een programma in het leven geroepen om bij te springen vanuit het noordoosten waar de situatie aanmerkelijk beter was. Op enige afstand passeren we Bismarck, de hoofdstad van ND. Dit is het gebied van de Mandan-indianen. In Wasburn bezoeken we een museum van Lewis en Clark. Deze namen komen we in de noordelijke staten steeds tegen. Het zijn 2 ontdekkingsreizigers die in het begin van de 19e eeuw baanbrekend werk hebben gemaakt van het vergaren van kennis naar alles wat zich afspeelde in om de Missouri en Columbus rivier. Zij trokken van Mandan (bij Bismarck) naar uiteindelijk de monding van de Columbus in Washington State. Zij worden beschouwd als een autoriteit op dit gebied. Het gaat nog steeds verder in ND, met 183.000 km2, bijna 5 x NL, wat een uitgestrektheid! De wegen zijn erg rustig, wat betreft aantal voertuigen, maar er wordt wel hard gereden. We zien net als een paar dagen eerder in Montana een windmolenpark. We hebben in dit land weinig energieparken gezien, zowel zonnepanelen als windmolens. Maar als er zo iets is, wordt het ook wel meteen groots aangepakt. De rentree in Canada verloopt heel soepel, we rijden de provincie Manitoba binnen en komen uit in Winnipeg. De volgende dag bezoeken we de stad. Het park The Forks is een historische plaats. Hier mondt de Assiniboine river uit in de Red River. In het park zijn o.m. een amfitheater, een museum over kinderen en een markt waar allerlei eettentjes zitten. Ook is hier een vrij uniek museum gebouwd nl. Human Rights. Nadat we de lunch hebben gebruik in genoemde markt, lopen we naar het bezoekerscentrum. Dat blijkt in een bedrijvenverzamelgebouw te zitten op de 8e verdieping. Daar worden we met alle egards ontvangen. Een lieftallige jongedame vertelt ons over allerlei bezienswaardigheden. Een van de tips is een bezoek aan het Manitoba Legislative Building, zeg maar het “provinciehuis” van Manitoba. Al dit soort gebouwen in Noord Amerika zijn statig, een beetje een eenvoudige kopie van het Capitool in Washington DC met zuilen voor de gevel en een dome op het dak. Daar krijgen we een rondleiding door andermaal een lieftallige dame. In de entree wordt een statietrap aan weerszijde geflankeerd door een gigantisch beeld van een bizon. De kamer van de vertegenwoordiger van de koningin (het is immers een dominion) en de zittingszaal van het parlement zijn klassiek, fraai en indrukwekkend. Er wordt verteld hoe het allemaal hier werkt. Je herkent veel aspecten zoals het in Groot Brittannië eraan toe gaat. Een andere tip is dat het genoemde museum van Human Rights de eerste woensdagavond van de maand ’s avonds vrij te bezoeken is. Dat laten we ook niet voorbij gaan. Het is een modern gebouw met een gecompliceerde architectuur. We gaan eerst naar de bovenste verdieping, met een mooi uitzicht over de skyline van de stad. Verder beperken we ons tot wat highlichts zoals de Rohani vluchtelingen in Bangladesh vanuit Birma. Het bezoek aan het bezoekerscentrum heeft deze dag een onverwachte extra impuls gegeven. De volgende week nemen wij jullie mee in de staat Ontario, met ruim 1.000.000 km2 zo’n 30 x NL.