Melbourne

Vanuit Geelong rijden we naar de nicht van Wim, Winnie di Mieri in Watsonia (Melbourne). Het is mooi weer. De kennismaking is hartelijk. Eigenlijk kennen we elkaar helemaal niet, d.w.z. in mijn kinderjaren heb ik bij Winie’s ouders gelogeerd maar niet echt aandacht voor haar gehad. We hebben uitgerekend dat dit tenminste 50 jaar (!) geleden moet zijn. Het is dus meer een eerste kennismaking. Winnie is eind 1970 naar Au geëmigreerd. Er was in die tijd een stimuleringsregeling van de regering. Je kon voor 100 gulden over komen, waarbij er een proefperiode van 2 jaar in acht werd genomen. De drempel was dus laag. Het was niet altijd gemakkelijk. Zo bleek pas bij aankomst dat haar kappersdiploma in AU niet werd erkend.
Winnie heeft 2 kinderen, een dochter Jackie en een zoon Rob. Zij zijn beide getrouwd. Zij heeft een kleinkind van haar zoon. Winnie woont in een mooi comfortabel huis.
Vooral in het begin is er heel veel informatie uit te wisselen. Daar nemen we dan ook de hele middag en avond voor. Winnie heeft ruimte op haar erf om ons campertje te plaatsen. We kamperen dus gewoon door, maar we eten gezellig met z’n drieën. In de avond ontmoeten we Winnie’s zoon die tijdelijk bij haar slaapt i.v.m. een aanstaande verhuizing. Rob heeft een eigen fitness centrum.
De volgende dag gaan we met z’n drieën naar de city. De trein/metro brengt ons in een half uur ter plaatse. Na de koffie net over de rivier de Yarra nemen we de cityloop. Dit is een klassieke hop on hop off tram speciaal voor de toeristen. In het havengebied lopen we wat rond en eten we een boterham. Dan maken we een korte stadswandeling en brengen daarna een bezoek aan het Immigration Museum. Door de tijden heen, al zo’n 2 eeuwen, speelt immigratie in AU een ongelofelijk belangrijke rol. Wij hebben dat steeds in onze contacten op campings e.d. ook heel sterk gemerkt. Bijna iedereen heeft zelf of via een vriend of familielid wel iets met Europa. Maar wat denk je van al die Chinezen, Filippino’s, mensen uit India en Iran. Veel pioniers die hier ooit een nieuw bestaan zijn begonnen. Maar wat te denken van de vele kinderen vanaf 8 jaar die hier in de vorige eeuw zijn “geïmporteerd”. Kinderen die in crisisjaren, vooral in Engeland, niet konden worden onderhouden of waarvan men zei dat ze wees waren, werden naar AU gebracht en hier op zeer jeugdige leeftijd aan het werk gezet. Een ongelofelijk wrede deportatie van kinderen. Dit heeft geleid tot vele dramatische toestanden en trauma’s. Kort geleden hebben de regeringen van AU en Engeland erkend dat dit nooit op deze wijze had mogen gebeuren. Het is een heel interessant museum. Toch merken we dat het voor ons in dit stadium van onze reis moeilijker is op te brengen om je in, op zich interessante zaken, te verdiepen. We moeten het nu echt sterk doseren. Wel was het een heel gezellige dag.
Op donderdag gaan we samen naar het centrum. We maken een stadswandeling naar de Carlton Gardens. De klassieke gevel van het Royal Exhibition Museum en de daarvoor gelegen fontein zien er fraai uit. We lopen door Chinatown in de richting van het Olympic Park. Hier zijn de grote stadions zoals o.m. het National Sports Museum, het AMMI park, het Cricket Stadium en de Rod Laver Arena gevestigd. Vooral de laatste, die bekend is van de Australian Open, wilde ik graag van dichtbij hebben gezien. We lopen via de Royal Botanic Gardens en grote brug over de Yarra weer terug naar Flinderstreet waar het station is.
De volgende dag nemen we afscheid van Winnie. Na het ontbijt nemen we wat foto’s op de veranda en in de zitkamer. De zelfontspanner komt goed van pas. We danken Winnie voor het fijne verblijf dat we bij haar van hebben mogen genieten. We rijden met onze camper door de regen naar Coburg, een andere suburb in Melbourne. We gaan het nog een paar dagen rustig aan doen voor we naar Tasmanië reizen.
Op zaterdag regent het en op zondag is het drukkend warm. Victoria is nog wisselvalliger dan Nederland.