Vesterålen (6)

Na Tromsø zoeken we de E6, de bijna eindeloze Noorkaaproute, weer op. We stoppen bij een stalletje met Sami artikelen. Vanzelfsprekend is het helemaal op de toerist gericht, heel veel mooie spullen die je nooit nodig zult hebben en ook nog veel te hoog zijn geprijsd. Maar het stalletje is helemaal gebouwd van gekoppelde tipitenten (Sami). Vooraan is een houtvuur met een pan met rendierensoep. De sfeer die er hangt is heel gezellig. Weer wat verder bezoeken we Malselv-fossen, een machtige waterval, misschien moet je eigenlijk zeggen stroomversnelling. Het illustreert nog weer eens de geweldige kracht van het water. Met donderend geraas perst het zich langs de rotsen. Het kolkt en veroorzaakt veel nevel, heel indrukwekkend om te zien. Aan de zijkant is er een heuse zalmtrap gemaakt. Boven is te zien hoe zalmen zich er in naar boven werken. ’s Nachts worden we geteisterd door storm en regen. De camper staat geregeld flink te schudden, niet echt je dat om lekker te slapen.
De Tjedsundbrua is de toegang tot Vesterålen. De Vesterålen (å = ohh..) en Lofoten (volgend verslag) zijn eilandengroepen ten westen van Narvik. Van noord naar zuid gemeten hebben we het over ongeveer 300 km. Het gaat om vele eilanden die met elkaar zijn verbonden met bruggen of veerponten. We rijden naar Harstad, een alleraardigst stadje op het eiland Hinnøya. We lopen wat rond en zien een fraaie tweemaster in de haven liggen. Ook is het hier de tijd van de zomer festspielen. Een in traditionele kleurrijke kledij gestoken groep van 6 dames zingt en danst dat het een lieve lust is.
De volgende dag rijden naar de westkant naar Revsnes om over te steken met de ferry naar Flesnes. We zijn ruim op tijd, maar hij blijkt niet te komen. De ferry heeft technische problemen en vaart vandaag niet meer. Daar sta je dan! Dat betekent een omweg van ruim 100 km om ons doel, Andenes, te bereiken, een fikse tegenvaller. Ach dat soort zaken maak je op zo’n reis ook mee. Het wordt een pittige tocht van in totaal 285 km over secundaire wegen met veel draaien en keren, met de nodige gaten in de weg.
Het weer in Andenes is vandaag weer een dingetje. Er vallen af en toe fikse buien en het is maar 8 ° C. We bezoeken het Polar museum. Het gaat in hoofdzaak over Spitsbergen. Veel oude voorwerpen en een video van zeer matige kwaliteit. Het museum wordt gerund door vrijwilligers, daar moet je je verwachtingspatroon op afstemmen. Aan de overkant ligt een whale-watch centre met ook een whalemuseum. Het walvisgebeuren is van grote betekenis in deze regio. Vroeger ging het om de vangst, nu is het de bootsafari waar veel gebruik van wordt gemaakt. Het eenvoudige centrum vertelt veel over de walvissen, pot- en bruinvissen en orka’s. Van de laatste wordt bij voorbeeld op een plaatje weergegeven dat er maar liefst 10 verschillende soorten zijn en wel van 6 tot 10 m. Laat ik nou hebben gedacht dat er maar één soort is! De omgeving hier is heel gunstig voor walvissen, het is namelijk zeer voedselrijk en dat schijnt dan weer te maken te hebben met scheiding van het continentaal plat. Er wordt nog veel meer verteld. Sommige exemplaren kunnen wel tot 2000 m diep duiken, wat een druk moet je dan kunnen weerstaan! En het is een lange weg naar boven om weer adem te halen. Ook gaat het over de problemen met de plastic soep en de schade die de scheepvaart aan walvissen toebrengt. Enerzijds gaat het om gewoon fysieke schade, maar wordt ook aandacht gevraagd voor geluiden die schepen voortbrengen. De vissen communiceren met een soort sonarsysteem. Laten schepen, vooral defensie, dat nou ook doen. Je kunt je de problemen voorstellen.
In Melbu op het eiland Hadseløya bezoeken we het Nors Fiskeindustrimuseum. We worden rondgeleid door een jongeman. Het betreft een complex dat in 1910 in gebruik is genomen. Het gaat om het verwerken van de haring. Eerst zien we hoe de vis in die tijd in simpele bootjes op zee werd gevangen. Een net in V-vorm met aan het eind een fuik wordt opgehangen in het water. Er wordt met een speciaal werktuig, dat een orka moet simuleren, in het water geslagen waardoor de haring schrikt en in het fuik zwemt. Als de lading aan land komt wordt het eerst opgeslagen in tanks. Dan wordt de vis verhit, waarna vervolgens de olie eruit wordt geperst. Het residu wordt gedroogd en dan verwerkt tot vismeel. Er staan grote tanks op het terrein waarin e.e.a. werd opgeslagen.
De medewerkers namen eerst een sauna voordat ze naar huis gingen, anders mochten ze er van moeders niet in vanwege de vislucht. Aan het einde van de tour gaan we naar een lege tank die is ingericht als een eenvoudig theater. De akoestiek in de tanks is namelijk bijzonder. Bij evenementen spelen er bands waardoor er een leuke sfeer ontstaat. De gids simuleert deze situatie door een CD te draaien. We kunnen de sfeer goed proeven, een leuke afsluiting. Het is jammer dat het museum slecht wordt bezocht. Hij vertelt: sommige dagen komt er niemand, gisteren één. Vandaag met ons tweeën als bezoeker is dus voor hem een topdag!