Trollenstigen (9)

In Oppdal bezoeken we ruim 700 graven uit de prehistorische tijd (500 BC- 900 AD). Op het terrein is een wandeling uitgezet die langs de graven heen leidt. Op diverse plaatsen staan bordjes waarop is aangegeven wat er bij de diverse opgravingen zoal is gevonden. In die tijd werd de overledenen veel meegegeven voor hun verdere leven. Denk bijvoorbeeld aan jachtvoorwerpen en sieraden. Uit die voorwerpen is voor archeologen veel af te leiden. Het is wel zo dat je het allemaal maar moet aannemen, want je ziet er niets van. Maar het is wel een mooi terrein waar je doorheen loopt.
In Dovregubbens Hall gaat het helemaal over de trollen. Zij zijn afgebeeld in allerlei gedaanten. De gebouwen, waarin en omheen dat is gedaan, zien er fraai uit met hun grasdaken. Ook de souvenirshop laat zich niet onbetuigd.
Een gesprek met de campingbaas in Dombås heeft ertoe geleid dat de vrees voor het doen van de Trollstigen, tussen Åndalsnes en Geiranger, is weggenomen. ANWB-kaart geeft nl. aan: ontraden voor caravans. Dan begin je al snel te denken: is dat iets voor ons? We rijden via de E136 door het Romsdal. Gaande weg wordt het dal steeds nauwer en de bergen hoger en ruiger. Op diverse plaats komen we weer trollen tegen. Dan de Trollenstigen zelf. Het begin is smal, maar goed te doen. Dan komen we bij een parkeerplaats waar je een mooi overzicht hebt. We kijken uit op een hoge waterval. Maar hier begint het echte stijgen pas, bovendien wordt de weg steeds smaller. In de verte zien we de passage van campers met bussen. Soms moet de een wat achteruit. We gaan op weg. Af en toe zijn er wat korte bredere stukken zodat ook campers elkaar net kunnen passeren. Vooral de haarspeldbochten zijn wat onoverzichtelijk, terwijl je daar flink wat moet uitdraaien om de bocht goed te kunnen nemen. Maar het uitzicht is magnifiek. Dan komen we op 700 m op een plateau met een parkeerplaats. Het is er druk, we moeten eerst een rondje rijden voordat er een plaatsje vrijkomt. Er is een pad aangelegd dat leidt naar plateaus waar je een mooi overzicht hebt over het dal. Hierin zie je de voertuigen als dinkytoys langs elkaar heen wurmen, juist op de plaats waar je net zelf hebt gereden. Als je omhoog kijkt zie je de met sneeuw bedekte bergen, een magnifiek plekje! Het is inmiddels wel wat donker geworden en het begint te spetteren. Net voordat we weer in de camper zitten, begint het te regenen. In het dal is veel aardbeiencultuur. Op veel plaatsen stalletjes waar de zomerkoninkjes worden verkocht.
Als we ’s morgens op weg gaan is het mistig. Eerst valt het nog wel mee, maar naargelang we dalen wordt het steeds dichter. Ik schat minder dan 50 m. Dan wordt het goed inschatten van haarspeldbochten lastig. Ook je tegenliggers zie je laat aankomen. Uitzichtpunten zijn zinloos. Dan komen we in Geiranger, een druk toeristencentrum. In het fjord nemen we maar liefst 4 cruiseschepen waar, waaronder de bekende Hortigruten (de lijn van Bergen naar Kirkenes in het uiterste noorden). Het is lastig om je camper te parkeren. uiteindelijk vinden we een plek bij het Fjordcentre. Het lijkt een soort bezoekerscentrum, maar is in feite een restaurant met een shop. Hier beginnen ook diverse wandelingen. Eerst lopen we langs de snel stromende lokale beek over vlonders en trappen, mooie aangelegd. Maar we willen toch ook wel naar een uitzichtpunt lopen. We kiezen een wandeling naar Vesteråsfjeljet. Het is aangekondigd als een blauwe wandeling, maar hij is toch best wel pittig. Je loopt naar punt op bijna 400 m boven zee en daalt dan af naar ruim 200 m. Hier heb je een prachtig zicht op het fjord, alleen wordt het wel belemmerd door het nevelige weer. Toch zie je de bergen loodrecht uit het water opstijgen. Dat is in mijn ogen pas een echt fjord. Vanuit Geiranger gaan we weer stijgen en komen opnieuw in de dichte mist terecht. Maar als we rond de 1000 m komen, rijden we ineens in prachtig soort Alpenlandschap, compleet met azuurblauwe meren en berghutten. Wat een verschil, de zon maakt het gewoon helemaal. Langs een wild stromend riviertje komen we uiteindelijk in Lom. Voor het eerst komen we bij een camping die vol is. Maar er is er gelukkig nog een, al is die wel echt tweede keus. Vermoeid maar voldaan zoeken we vroeg ons mandje op.