Uluru, Kata Tjuta en Kings Canyon
Door: marjoenwimopreis
Blijf op de hoogte en volg Wim en Marjo
20 Juli 2011 | Australië, Yulara
Als we op weg gaan vanuit Alice Springs naar Uluru is het nog steeds bewolkt en koud, soms wat regen. Het is opnieuw een hele reis (bijna 500 km). Als je hier niet bent geweest heb je geen idee hoe uitgestrekt het land is, we komen er niet over uitgepraat. Maar de outback blijft boeiend. Als we in de buurt van Uluru komen breekt de lucht langzaam open. De berg is al van verre te zien. Als we op de mooie camping in Yulara staan is het heerlijk weer. Op diezelfde dag doen we nog de Malawalk, een wandeling langs de heilige plaatsen van de berg en de zonsondergang. De zonsondergang is een massaal en sociaal gebeuren. Er is een speciale parkeerplaats voor aangelegd. Die staat echt helemaal vol. Mensen zijn al 1,5 uur van te voren gereed. Ze hebben picknick manden en (sterke) drank bij zich. Wij staan bij een Amerikaan die in Zuid Afrika is geboren en in Denemarken is getogen. Zijn camera op statief maakt iedere 5 minuten automatisch een foto.
Op zondag doen we de Basewalk (9,1 km) rondom de Uluru. Het is prachtig weer met een staal blauwe lucht. Het pad is helemaal vlak met af en toe wat plassen die moeten worden doorwaad. De berg is steeds weer anders van vorm met gapende wonden a.g.v. erosie. Soms zijn er hele stukken weg geslagen, elders zijn gaten in het gesteente ontstaan waardoor dat deels op een wormstekelige appel lijkt. Door dit soort gaten ontstaan figuren waarvan je met enige fantasie van alles kunt maken. Zo denken we aan de westkant een menselijke schedel te onderscheiden. Ergens anders lijkt het weer een grote mond. Ook bijzonder is de huid van de berg. Het lijkt wel of deze is voorzien van veel schilfers of korsten. De zon zorgt voor grote slagschaduwen. Steeds worden we er met borden aan herinnerd dat het niet de bedoeling is de berg te fotograferen omdat het heilig gebied is voor de Aboriginals. De begroeting langs het pad is mooi en afwisselend en ruikt plaatselijk erg lekker. Daar en tegen groeit er op de berg bijna niets. Wel zie wat mossen en kleine beekjes die een zwart spoor vormen. Het is echt een overweldigende berg. Aan alle kanten blijft deze boeiend. Beelden die je nooit meer vergeet! In de middag gaan we naar Kata Tjuta. Dat is bijna 50 km van Uluru en bestaat uit een aantal massieve bergen (domes) die onderling zijn gescheiden met nauwe spleten. De kleur van de bergen is ongeveer gelijk aan de Uluru. We kiezen hiervoor de wandeling “Walpa Gorge” van bijna 2,5 km heen en terug. Het is een pad waarbij je steeds dieper de kloof in loopt die uiteindelijk eindigt een hele nauwe spleet. Ook dit is een mooie wandeling.
Op maandag doen we een excursie “sunrise” met gekoppeld daaraan cultuur. Het cultuurdeel is een rondtour met onze gids, Alice. Het is een wat stuurs kijkende donkere vrouw van de Anangu stam. Alice wordt vertaald door een tolk De excursie is in hoofdzaak gericht op het dagelijks leven van de Aborginals in de vrije natuur. Het gaat over het maken van vuur zonder lucifers, wapens in relatie tot de jacht, een schaal van een stuk boomschors waarmee vruchten die de natuur biedt worden verzameld. Ook komt aan de orde het maken van een soort was door het zaad van een plant uit te schudden en vervolgens om een stok rollen die het vuur wordt rond gedraaid. Op deze wijze ontstaat een soort knots. Er wordt in het veld getoond waar en hoe de voorwerpen van de boom zijn gehaald. Onderweg wijst ze op verse sporen van een dingo en kangoeroe. Ook wijst ze op tekens die op grond zijn gemaakt met hun betekenis. De tolk, een heel aardige mooie vrouw, werkt nou met Alice samen om ons alles te verduidelijken. Nog dezelfde dag rijden we naar Watarrka NP, waar Kings Canyon is gelegen. Toch weer een ritje van 300 km.
Op dinsdag staat de Kings Canyon Rim Walk op het programma. Het is opnieuw prachtig weer. De route loop eerst vrij stijl omhoog. Het pad wordt gevormd door natuurlijke treden, hier en daar wat aangelegd waarbij men specie in de kleur van de stenen heeft gebruikt. Het is eigenlijk meteen al een mooie route. Als we wat hoger komen worden de uitzichten alleen maar mooier. Vooral het uitzicht op de in rood zandsteen gekleurde domes is schitterend. Rondom het pad is het weer mooi begroeid. Soms zie ook aan bomen dat het heel moeilijk is om te overleven. Sommige hebben het niet gered. De stammen liggen er als grijze versplinterde resten op de grond. Halverwege de route komen we in de “Garden of Eden”. Dat mag je natuurlijk helemaal niet missen! Het is een diepe kom met een beekje eindigend in een waterhole (meertje). Vooral voor flora en fauna is het hier een hemel op aarde. Het tweede deel van de route slingert zich veelal over brede blokken, waarbij je goed moet opletten om de goed koers te houden. Ook het laatste deel is weer stijl, nu echter naar beneden. We hebben een groot stuk voor moeten omrijden om dit mooie plekje op aarde te bereiken. Maar het is het dubbel en dwars waard geweest. Het is mooiste wandeling tot nu toe! Na het zien van al dat moois realiseren we ons hoe bevoorrecht we zijn dit mogen meemaken. We zijn Onze Lieve Heer hier heel dankbaar voor!
Vanaf morgen is het vizier weer op het noorden gericht.
Het is weer een heel verhaal geworden, maar boeiend genoeg om op te schrijven?
Op zondag doen we de Basewalk (9,1 km) rondom de Uluru. Het is prachtig weer met een staal blauwe lucht. Het pad is helemaal vlak met af en toe wat plassen die moeten worden doorwaad. De berg is steeds weer anders van vorm met gapende wonden a.g.v. erosie. Soms zijn er hele stukken weg geslagen, elders zijn gaten in het gesteente ontstaan waardoor dat deels op een wormstekelige appel lijkt. Door dit soort gaten ontstaan figuren waarvan je met enige fantasie van alles kunt maken. Zo denken we aan de westkant een menselijke schedel te onderscheiden. Ergens anders lijkt het weer een grote mond. Ook bijzonder is de huid van de berg. Het lijkt wel of deze is voorzien van veel schilfers of korsten. De zon zorgt voor grote slagschaduwen. Steeds worden we er met borden aan herinnerd dat het niet de bedoeling is de berg te fotograferen omdat het heilig gebied is voor de Aboriginals. De begroeting langs het pad is mooi en afwisselend en ruikt plaatselijk erg lekker. Daar en tegen groeit er op de berg bijna niets. Wel zie wat mossen en kleine beekjes die een zwart spoor vormen. Het is echt een overweldigende berg. Aan alle kanten blijft deze boeiend. Beelden die je nooit meer vergeet! In de middag gaan we naar Kata Tjuta. Dat is bijna 50 km van Uluru en bestaat uit een aantal massieve bergen (domes) die onderling zijn gescheiden met nauwe spleten. De kleur van de bergen is ongeveer gelijk aan de Uluru. We kiezen hiervoor de wandeling “Walpa Gorge” van bijna 2,5 km heen en terug. Het is een pad waarbij je steeds dieper de kloof in loopt die uiteindelijk eindigt een hele nauwe spleet. Ook dit is een mooie wandeling.
Op maandag doen we een excursie “sunrise” met gekoppeld daaraan cultuur. Het cultuurdeel is een rondtour met onze gids, Alice. Het is een wat stuurs kijkende donkere vrouw van de Anangu stam. Alice wordt vertaald door een tolk De excursie is in hoofdzaak gericht op het dagelijks leven van de Aborginals in de vrije natuur. Het gaat over het maken van vuur zonder lucifers, wapens in relatie tot de jacht, een schaal van een stuk boomschors waarmee vruchten die de natuur biedt worden verzameld. Ook komt aan de orde het maken van een soort was door het zaad van een plant uit te schudden en vervolgens om een stok rollen die het vuur wordt rond gedraaid. Op deze wijze ontstaat een soort knots. Er wordt in het veld getoond waar en hoe de voorwerpen van de boom zijn gehaald. Onderweg wijst ze op verse sporen van een dingo en kangoeroe. Ook wijst ze op tekens die op grond zijn gemaakt met hun betekenis. De tolk, een heel aardige mooie vrouw, werkt nou met Alice samen om ons alles te verduidelijken. Nog dezelfde dag rijden we naar Watarrka NP, waar Kings Canyon is gelegen. Toch weer een ritje van 300 km.
Op dinsdag staat de Kings Canyon Rim Walk op het programma. Het is opnieuw prachtig weer. De route loop eerst vrij stijl omhoog. Het pad wordt gevormd door natuurlijke treden, hier en daar wat aangelegd waarbij men specie in de kleur van de stenen heeft gebruikt. Het is eigenlijk meteen al een mooie route. Als we wat hoger komen worden de uitzichten alleen maar mooier. Vooral het uitzicht op de in rood zandsteen gekleurde domes is schitterend. Rondom het pad is het weer mooi begroeid. Soms zie ook aan bomen dat het heel moeilijk is om te overleven. Sommige hebben het niet gered. De stammen liggen er als grijze versplinterde resten op de grond. Halverwege de route komen we in de “Garden of Eden”. Dat mag je natuurlijk helemaal niet missen! Het is een diepe kom met een beekje eindigend in een waterhole (meertje). Vooral voor flora en fauna is het hier een hemel op aarde. Het tweede deel van de route slingert zich veelal over brede blokken, waarbij je goed moet opletten om de goed koers te houden. Ook het laatste deel is weer stijl, nu echter naar beneden. We hebben een groot stuk voor moeten omrijden om dit mooie plekje op aarde te bereiken. Maar het is het dubbel en dwars waard geweest. Het is mooiste wandeling tot nu toe! Na het zien van al dat moois realiseren we ons hoe bevoorrecht we zijn dit mogen meemaken. We zijn Onze Lieve Heer hier heel dankbaar voor!
Vanaf morgen is het vizier weer op het noorden gericht.
Het is weer een heel verhaal geworden, maar boeiend genoeg om op te schrijven?
-
21 Juli 2011 - 11:27
Wilma :
Hi Wim en Margo,
Ja de stukjes zijn ook nog steeds boeiend genoeg om te lezen. Dus blijf schrijven zou ik zeggen.
Geniet ervan.
goede reis verder.
groetjes
-
21 Juli 2011 - 11:28
Wilma :
Ik bedoel natuurlijk Marjo. Sorry tikfoutje -
21 Juli 2011 - 12:10
Sandra Lansbergen:
Ook van jullie is het super om te lezen. Wij vertrekken in de loop van volgende week naar Alice Springs. Ben benieuwd!!
Groetjes Joeri en Sandra -
21 Juli 2011 - 13:01
Jan En Ria:
Hallo Wim en Marjo,
Dus jullie zijn in het paradijs geweest!
Heelijk om jullie verhalen te lezen.
Mooie foto's!!!
groetjes -
22 Juli 2011 - 17:59
Jan En Bep Oostervee:
Beste Wim en Marjo,
Met veel belangstelling lezen wij jullie verhalen en ervaringen. Erg interessant en een geweldige ervaring.
Via dit medium zijn jullie erg ver weg maar toch dichtbij.
(Wij doen het maar met een fietstochtje ergens in Nederland)
Met vriendelijke groet, veel plezier toegewenst en de hartelijke groeten van
Jan en Bep Oosterveer. -
23 Juli 2011 - 20:39
Frits & Nelleke:
Marjo & Wim, Mooie- boeiende verslagen van jullie verre reis. Leuk om het te volgen. Hier gaat ook alles door, dus de spotjes enz. worden weer geregeld bij v Veen, voor de Adrianus. Geniet ervan met volle teugen en hou je goed.
gr vanaf de Madelief
-
24 Juli 2011 - 09:47
Peet En Rita:
Gday, Wim en Marjo,
Wat een fantastisch verhaal wederom.
echt geniet is het om jullie belevenissen te lezen. Hier is de herfts is alle hevigheid losgebarsten. Wind en regen en niet zo'n beetje ook. Blijf maar lekker in D.U. Veel plezier verder en tot de volgende Kmail.(:-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
