Van Mnt Surpr n Atherton Tablels + Granite G

Bij Undarra Vulcanic Park kiezen we op donderdag voor het wandelen van de rimwalk van de Kunaki vulkaan. De excursies naar de lavatubes zijn wel erg duur. Om de vulkaan te bereiken moeten we een kleine 10 km over een dirtroad. Hier wordt enige stuurmanskunst gevraagd om zoveel mogelijk het wasbordprofiel te ontwijken. De wandeling zelf, ca 2,5 km, is wel aardig. De krater is eigenlijk niet zo bijzonder. Eigenlijk is het gewoon bush, maar ja de uitbarsting was wel 190.000 jaar geleden. Het belangrijkste is dat we eindelijk weer eens kunnen wandelen. Als we weer de auto instappen begint het wat te spetteren, even later gaat dit over in regen.
We rijden door naar het prachtig Atherton Tablelands. Het landschap verandert ineens compleet. Het gaat over van bush in groen tropisch regenwoud, prachtig! Maar, maar, maar … de keerzijde is regen! Het profiel van het landschap is sterk geaccidenteerd, we stijgen tot zo’n 1200 m en passeren en windmolenpark in de mist. De weg is erg bochtig. Wel oppassen voor slipgevaar met dit natte wegdek. We komen bij Hypipamee NP. Via een korte wandeling in de regen komen we bij een oude erg mooi gevormde krater met water op de bodem en een indrukwekkende waterval. We worden met borden gewaarschuwd voor het ontzien en hoe om te gaan met de cassowaris, een grote fraai gekleurde (kleine struisvogelachtige) loopvogel. Jammer, maar we ontmoeten er niet een. Het regent nog steeds, dus gaan weer snel verder. Onze Garmin zet ons zoals gevraagd keurig bij een mooie Big4 camping af alleen de plekjes zijn wat klein. We zijn natuurlijk de laatste weken ook in dat opzicht wat verwend met al die bushcampings.
Op vrijdag maken we een rondrit. We beginnen in Yungaburra met een mager zonnetje. Daar staat de Curtain Fig. Dat is een gordijn van vijgenbomen. Deze is ontstaan door een vijgenzaadje dat op een tak nabij de boomstam is ontkiemt. De takken van de vijg zijn vervolgens helemaal tot op de grond afgedaald en wortel geschoten in de vruchtbare grond. Dit proces is jarenlang zo doorgegaan totdat geleidelijk een heel gordijn van twijgen is ontstaan. Vervolgens is de oorspronkelijk dragende boom zeg maar gewurgd en afgestorven. De boom is ook rijk aan fauna, alleen daar zie je daar overdag niet veel van. Alles bij elkaar een heel bijzonder gezicht. Het volgende doel op onze rit is lake Eacham. Dit is een kratermeer. Ik denk even terug aan de krater van Undarra. Dit is zo compleet anders. In Undarra heeft de bush zich meester gemaakt van de krater. We maken een wandeling om het meer. Er valt steeds wat motregen. We lopen langs de rand van het regenwoud met af en toe zicht op het meer. Het is werkelijk schitterend, wat een geweldige tropische bomen! Erg veel verschillende soorten, van varenachtige tot redwood. We horen prachtige vogelgeluiden. We zien verder niet veel wild, wel een schilpad op een boomstam in het water. Voor de foto waren we net te laat. We rijden in flinke regenbuien over een zeer geaccidenteerde (korte steile hellingen waarbij niet eens over het topje kunt kijken) verder naar het zuiden naar Millaa Millaa. Hier is een rondweg gevormd waaraan 3 mooie watervallen liggen nl. Millaa Millaa Falls, Zillie Falls en de Elinjaa Falls. Ook in de regen zien ze er mooi uit. Dan is Herberton aan de beurt. Dit is een oude tinmijnstad. Hier is een historisch (vanaf de periode ca 1880) dorp gevormd. Het gaat niet alleen om mijnbouw maar eigenlijk hoe het hele leven zich in die tijd afspeelde. Eigenlijk kun je hier wel een dag rondbrengen, maar wij doen het in 1,5 uur (ondanks de hoge toegangsprijs). Het is op zich erg interessant, maar we constateren dat we inmiddels tijdens deze reis meer van dit soort exposities hebben gezien. Het is een heel goed gevulde dag geweest. Met dit rondritje is bijna 140 km gemoeid, samen met het wandelen zijn we prettig vermoeid.
Op zaterdag gaan we eerst in Atherton uitgebreid boodschappen doen, zodat we weer even vooruit kunnen. Ik begin alvast als Marjo naar de kapper is. Ja, dat groeien gaat gewoon door. Ons doel vandaag is Granite Gorge. We kiezen daarom een klein weggetje dat op het detailkaartje staat aangegeven. Eerst rijden we even verkeerd, maar daarna lukt het zowaar. Het weggetje voert langs o.a. bananenplantages en nog een ander soort plantage waarvan we de naam niet kennen (we denken aan mango). Ook zien we koffie en suikerrietplantages. Het weggetje slingert zich prachtig door het landschap. Granite Gorge is een klein gebied met heel veel domeachtige erg grote granieten stenen. Tussen deze reuzen slingert zich een stroompje door. Het bijzondere daarbij is dat gorge is bewoond door walibies. Ze zijn wel helemaal gedomesticeerd, d.w.z. ze laten zich voeren met bics. Ze eten zo uit hand waarbij ze hun scherpe nagel een beetje in je huid zetten. Aan het park is ook een eenvoudige camping verbonden. Als je blijft logeren mag je gratis het park in met een zakje bics. Het weer is inmiddels wat opgeknapt. In de middag maken we een wandeling door het park waarbij we weer wat vogels fotograferen.