Cairns en snorkelen

NB Kijk ook even naar het tevens vandaag geplaatste verslag over Daintree en Cape Tribulation.
Op donderdag rijden we de mooie kustweg naar Cairns. Het doet me een beetje denken aan de kustweg van St. Raphael naar Cannes meer dan 30 jaar geleden. Het gaat voortdurend op en neer op een kronkelende weg, soms hoog met een steile afgrond naar zee en af en toe op 5 m van het strand. Je moet goed geconcentreerd aan het stuur blijven. We passeren Rex-look-out en hebben zicht op een prachtige baai met een goudgeel strand, magnifiek. Een Australiër roept uit “another day in heaven”. Hij heeft gelijk. We kiezen voor de stadscamping, redelijk kort van het compacte centrum.
Op vrijdag bezoeken we het centrum van Cairns. We lopen naar de mooi gelegen Esplanade, zeg meer de boulevard. Er is een grote waterpartij met een piepklein kunstmatig strandje voor de kinderen. We kijken al snel tegen de jachthaven aan. Vlak daarnaast liggen boten die je naar het rif brengen, maar ook knotsen van luxe schepen. Cairns is een gezellige stad met erg veel terrasjes en andere eetgelegenheden. Je vindt er niet veel historische gebouwen. De historie van deze stad is ook maar relatief kort. We zien maar een klein deel. Wat we zien is erg bedrijvig met schreeuwende reclameborden. Het verkeer is hier net zo druk als bij ons.
Op zaterdag worden we om 07.15 u opgehaald door een busje van Seastar Reef Cruises. Het weer is goed, op zee wel wat wind die het fris maakt. Het is een mooie boot zoals ook de folder heeft beloofd. Dat hebben we nog wel eens anders meegemaakt. Het gezelschap is ruim 30 personen, het standaard aantal voor deze boot. De crew bestaat uit ca 10 zeer enthousiaste jonge mensen. We worden verwelkomd met koffie en thee en een muffin. We krijgen zwemvliezen, een snorkel en een wetsuit tegen de kou aangemeten. Na de veiligheidsinstructie varen we eerst naar Michaelmas Cay. (inner reef) Een klein prachtig eilandje met duizenden vogels. Een deel van de groep gaat duiken, de rest snorkelen. Het is een goede plaats om te beginnen. Ik heb vooraf een zwemvest gevraagd. Het water is iets boven de 20 Gr. Hoewel ik het niet helemaal ontspannen doe, kan ik er wel van genieten. Vooral de techniek met de zwemvliezen ligt mij niet zo. Marjo, die steeds bij mij in de buurt blijft, geniet met volle teugen. Het leven onder water blijft een wonder. Al die verschillende soorten planten en grote en klein vissen. Na zo’n klein uur keren we terug aan het strand en worden we met een klein bootje terug gebracht naar de grote boot. Boven water voelt het direct een stuk kouder, we slaan gauw een handdoek om en gaan naar een goed verzorgde lunch. Ondertussen varen we naar een nieuwe locatie, Hastings Outer Reef. Ook hier kan weer worden gesnorkeld en gedoken. Bovendien ligt er een glasbottomboot. Wij kiezen in eerste instantie voor het laatste. Deze locatie is eigenlijk nog mooier. Direct al hele grote vissen en als we wat meer naar het rif varen, een magnifieke planten- en viswereld. Het zijn zo ongelofelijk veel soorten planten. Je kunt ze vergelijken met paddenstoelachtige, bloemkoolachtige, omgekeerde mangroven, grote keien, enz. Als je dan bedenkt dat de groei vaak niet meer dan enkele millimeters per jaar bedraagt, kun je nagaan hoe oud deze wereld is en hoe lang het duurt voordat eventuele schade herstelt. De schade a.g.v. de cycloon, januari ’11, valt hier trouwens mee. Ook de vissen in allerlei kleuren en afmetingen zijn fascinerend. Marjo gaat daarna nog een snorkeltour doen, terwijl ik nog een keer met de boot meega. Zij heeft (helaas) niet in de gaten dat er een 1,5 m lange (ongevaarlijke) haai onder haar door zwom, zo vertelde de instructrice later. Na zo’n 50 km uit de kust te zijn geweest varen we met grote snelheid weer terug. Boven land zien we een flink wolkendek, terwijl wij de hele dag de zon hebben gehad. Wat een mazzel. De zee is inmiddels wat ruwer geworden. Sommige mensen hebben hier wat last van. We kijken zeer voldaan terug op een prachtige dag.