Kust, watervallen en cycloon Yasi

Na 3 dagen Cairns zakken we op zondag weer wat naar het zuiden af. Als we de stad verlaten hebben we zicht op middelgebergte begroeid met veel bomen. Een kegelvormige berg ziet er wel heel mooi uit en lijkt op een vulkaan. Misschien is het dat oorspronkelijk ook wel? Verderop wordt het weer vlak en zien we erg veel bananen en suikerrietplantages. We kruisen regelmatig, een smalspoor (zeg maar ter breedte van een lorrie in vroegere tuinbouw) voor het vervoer van suikerriet (sugar-cane). We blijven vandaag in Mission Beach, een wat toeristisch dorp direct aan zee. We maken weer wat plannen voor de komende dagen. In de middag maken we een wandeling over een heel vlak strand. Er kan goed worden gefietst en gekite. We zien zelfs een driewieler met een zeil die met een flinke vaart over het strand rijdt. We lopen in een uur heen en terug naar het begin t.h.v. Dunk-island, dat hier ca 4 km uit de kust ligt.
Vanaf dinsdag hebben ons voorgenomen om een paar keer in de week te gaan joggen. Marjo is hardlopen gewend, maar ik heb het al jaren niet meer gedaan. Vandaag beginnen we ermee, maar we bouwen het voorzichtig op en lopen 2 x ca 10 min (heen en terug) op het strand. Kijken of dit gaat lukken. Dit moet Jan Stuyt (Marjo’s trainer) wel aanspreken. Het weer ziet er dreigend uit, we zien een regenboog en komen niet helemaal droog thuis. Uiteindelijk valt het weer nog best mee. We vervolgen onze weg naar het zuiden. We passeren Tully. Volgens de statistieken valt in deze plaats de meeste regen in heel Australië, nl. 4 m op jaar basis. Tijdens onze passage is het droog. Ons doel is vandaag de watervallen van Murray en dan door naar Cardwell. Als we de afslag genomen hebben rijden we op een rustige weg als er plotseling een jonge cassowary te voorschijn komt. Er is vandaag al op veel plaatsen gewaarschuwd, maar als het dan toch gebeurt is dat wel een leuke verrassing. Marjo heeft net tijd genoeg om het plaatje vast te leggen. Als we op de picknickplaats bij de waterval aankomen, zien we een stroompje met grote granieten afgeslepen stenen liggen. Het doet een beetje denken aan Granite Gorge van ruim een week geleden, maar dan zonder de walibi’s. Ook de waterval ziet er best wel leuk en mooi uit. We komen eigenlijk al snel tot de conclusie dat we hier best een nacht willen overblijven. Het is nl. een heel mooie plek. Het kampeergedeelte is een zogenoemde self registration camping waar je voor $ 5 p.p. kunt overnachten. Er is een toilet en (koude) douche. Helaas is de wandeling naar de look-out afgesloten a.g.v. te veel, tijdens de cycloon van deze winter, omgewaaide bomen. We maken nog een keer een rondje ook naar de waterval. De rest van middag lezen we wat en verzamelen op bescheiden schaal wat hout om tegen de avond een kampvuur te maken. Alles bij elkaar kijken we terug op onverwacht leuke dag.
Op dinsdag worden we gewekt door een heerlijke zon. Het is een en al rust op deze mooie camping, alleen het geruis van de waterval. Onderweg naar de Bruce Hwy aan de kust, valt opnieuw het grote aantal omwaaide bomen op. Het uitzicht op de bergrug landinwaarts blijft steeds wisselend en fascinerend. We willen wat wandelen in Edmund Kennedy NP, kort voor Cardwell. Nu zien we echt in alle hevigheid de ravage die de cycloon Yasi begin februari dit jaar heeft aangericht. Van wandelen komt dan ook niets, alle paden zijn afgesloten. Bij een bezoek aan het lokale visitor centre komen we in gesprek met een van de gastvrouwen. Zij is van oorsprong Nederlandse en vertelt in grote lijnen wat er zich heeft afgespeeld. Een kort relaas hiervan: Na een paar dagen van dreiging en grote spanning, blijkt het zwaartepunt van de cycloon met windsnelheden tot 325 km/u in Cardwell aan land komen. De mensen zijn op zich goed voorbereid en hebben een ruimte in huis gekozen waar ze kunnen schuilen. Maar als het dan gaat gebeuren blijkt de kracht zo groot dat het hele dorp moet worden geëvacueerd, zo roept een politiewagen in de straten om. Zo’n evacuatie komt echt heel hard aan. De impact van huis en haard verlaten is zo groot, aldus deze mevrouw. Zij komt samen met buren op een andere locatie terecht en wachten hier het onheil af. De Aussies zijn op zich nogal nuchter onder het geheel. Zij gaan gewoon met z’n allen een borrel drinken. Deze mevrouw, die tijdens het gesprek nogal emotioneel wordt, begrijpt hier niets van. Zij kan er dan ook niet aan meedoen. Zij heeft inmiddels haar (huur)huis verlaten. Het hele huis is getordeerd. Ramen en deuren sluiten niet meer, diverse lekkages op dakniveau. Ze woont nu op een camping en wil eigenlijk uit deze buurt van het land weg. Het is namelijk een niet op zich staand feit, het gebeurt regelmatig. Er moet nog erg veel schade worden hersteld, mede vanwege een gebrek aan materialen en vooral ook mankracht. Er worden nog vele vechtpartijen met de verzekering (lang niet iedereen is verzekerd) uitgevochten. Toen we dit onderwerp hadden afgerond, hebben we toch nog heel wat tips en folders voor het vervolg van onze reis van haar gekregen.