Blue Mountains
Door: marjoenwimopreis
Blijf op de hoogte en volg Wim en Marjo
26 September 2011 | Australië, Blue Mountain
Op vrijdag zijn de Blue Moutains ons doel. Het weer is nog steeds prima. We rijden over de Western Hwy. Deze weg gaat nog voor een belangrijk deel door dorpen heen. Wel wordt er op veel plaatsten gewerkt aan verbreding en verbetering. We hebben een camping besproken in Katoomba. Als we aankomen rijden we eerst naar Echo Point. Van hieruit kun je goed de Three Sisters, drie karakteristieke bergen ontstaan door erosie, zien. Uit de Dreamtime van de Aboriginals, zijn er andere lezingen over het ontstaan van deze bergen. Een zoekgeraakte toverstok zou de drie zussen blijvend in stenen pilaren hebben veranderd. De Blue Mountains danken hun naam aan de blauwe zweem die hier hangt. Deze wordt mede veroorzaakt door de olieachtige walm van de Eucalyptus i.c.m. vocht. Vandaag wordt dit nog versterkt door sterke rookkolommen die opstijgen uit de bossen bij Leura. Het wandelgebied daar is afgesloten vanwege de daar heersende bosbranden. Na ons te hebben geïnstalleerd, maken we een wandeling langs de Katoomba falls via Furber Steps naar de Scenic Railway Station. Het is een pad dat in hoofdzaak via deels geërodeerde (uitgeholde) zandstenen treden ruim 200 m daalt en eindigt bij het steilste treintje (52 ) ter wereld. Het laag gelegen stationnetje lag oorspronkelijk midden tussen de mijngangen en diende om kolen naar boven te transporteren. Er is ook het nodige te zien over hoe de kolenwinning destijds (19e en 20e eeuw) in zijn werk ging. Het vak van mijnwerker ging over van vader op zoon. Er was een hele hiërarchie omheen gebouwd. Als kind van 14 jaar begon je diep in de mijnen (de meest ongezonde plaats) te werken. Het was een hard leven.
Als we op zaterdag wakker worden heeft het wat gemotregend. Maar halverwege de morgen is het weer droog. We willen vandaag de Neats Grand Canyon wandeling doen. Het is een wandeling van bijna 4 uur. Het pad daalt heel geleidelijk, vooral via trappen af. Dan zitten we opeens midden in regenwoud in het nauwe dal. We lopen onder sterk overhangende rotsen door. Langs het pad staan veel varens. Het doet wat dat betreft wat aan Nieuw Zeeland denken. Overal hoor je stroompjes en water druppelen. Ook de vogelgeluiden laten zich weer niet onbetuigd. In het begin stijgen de gele rotswanden looprecht boven ons uit. Het weer houdt zich goed, althans het blijft droog met goed zicht. Het dal loopt heel smal nog 30 of 40 meter beneden ons door. Het is zo nauw dat je de bodem niet kunt zien. Het is er ook donker. Op veel plaatsen is een valbeveiliging geplaatst. Het is een hels karwei geweest om dit mooie pad aan te leggen. Op het diepste punt zitten we zo’n 250 m onder ons startpunt. Dan komt er een wat moeilijker gedeelte. We lopen onder in het dal en moeten het beekje een aantal keren kruisen. Er staat niet al te veel water in, maar de stenen zijn wat glibberig. Ook liggen er omgevallen boomstammen. We komen vandaag, in afwijking van andere wandelingen, best wel de nodige wandelaars tegen. Dat komt ook omdat het pad in 2 richtingen kan worden gelopen. Geleidelijk gaan we weer stijgen en komen we uit bij Evans Lookout. Alleen er is niet veel meer te zien, omdat er in korte tijd een dichte mist is ontstaan. Als we weer bij ons campertje zijn aangekomen en een lekker kopje thee hebben gedronken, bezoeken we nog even het nabij gelegen Blackheath. Maar het heeft weinig zin, want alles zit pot dicht door de mist. We hebben heel veel geluk gehad. Gisteren de prachtige uitzichten naar de Three Sisters e.d., vandaag deze magnifieke wandeling en dit alles onder goede omstandigheden. De rest van de dag blijft het mistig en regenachtig. De wandeling van vandaag beschouwen we als een van de mooiste van deze reis.
Op zondag regent het de hele dag en hangt er veel mist. Het is koud (het is hier ongeveer 1000 m boven zeeniveau). We laten onze plannen varen. “We komen dus de wurft niet af”. Na al dat moois wat we laatste weken hebben gezien, is het helemaal niet erg om zo’n dag er tussendoor te hebben.
-
26 September 2011 - 17:41
Peet En Rita:
De wurft niet af!! wat is dat voor'n rare praat. 't lijkt wel weslans. gewoon lekker blijven reizen, recht zo die gaat.(:-) -
29 September 2011 - 07:57
Lona Vos Van A.:
Hallo Marjo en Wim,
ik lees met veel interesse jullie reisverslagen. Jullie hebben al heel veel gezien. Prachtig zo'n reis. Ik wens jullie nog een goede tijd in Australie, volgens de kalender nog maar 44 dagen. Veel groeten uit het Westland. -
01 Oktober 2011 - 19:33
Leo & Toke:
Wat een bijzonder landschap, dit moet inderdaad een prachtige wandeling geweest zijn. Jammer dat 't weer het nu een beetje laat afweten, hopen dat het snel weer opklaart.
Hier in Nederland hebben we een topweek achter de rug: rond 25 graden. Een nazomer cadeautje. Hadden we ook wel verdiend na deze superslechte zomer ;-)
Zie ook onze (verlate) email.
Veel liefs, Leo & Toke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley