Jökulsárlón

Vanuit Egilsstadir gaan we naar het zuiden. Eerst bezoeken de Hengifoss, met 118 m de derde grootste waterval van het land. Het pad is goed te doen. Opvallend is de ruige kloof waarin het water onder de waterval wordt afgevoerd. Halverwege zien we trouwens een minder hoge waterval maar wel met meer water. Opvallend is hier het lavagesteente dat in zeskantige schijven verticaal langs de waterval staat. We vervolgen de weg en rijden zo’n 40 km over onverharde weg. De kwaliteit is redelijk, een spoor van stof volgt ons. We staan op een schattige kleine camping aan de voet van de Berufjördur (diep ingesneden fjord) met op de achtergrond ruige bergen. Het piepkleine dorpje heeft een heel fraai historisch kerkje, waarin welgeteld 30 mensen passen. Als we ’s nacht even langs af moeten, is de zon al weer opgekomen en verlicht de besneeuwde bergen, waar een nog een deken van mist om hangt, met een rode gloed. Werkelijk schitterend om te zien.
We vervolgen onze weg langs de zuidkust over de smalle rondweg, de A2 van IJsland. Er is echter nauwelijks verkeer. Af en toe nog een stukje onverhard. Het uitzicht verandert voortdurend. Dan weer hoge pieken met af toe een kegelvormige oude vulkaan, dan weer grote ruime vlakten met geel/bruin gras afgewisseld met groene korstmossen. Er steekt een kudde rendieren met grote geweien over de weg. Het weer wordt slechter. In Höfn regent het.
Op vrijdag maken we een mooie wandeling naar de Skálafell gletsjer, een uitloper van de Vatnajökull, de grootste gletsjer ter wereld (10.000 km2) m.u.v. de Zuidpool. Het weer wisselt steeds (10 ͦ C) maar we mogen echt niet klagen. Onze route loopt over veel horizontaal terrein met een paar lastig klimmetjes en enkele beekoversteken. Als we over een rand klimmen wordt de gletsjer zichtbaar, dan is het nog wel een uur lopen. We genieten van de tocht! Ook nu staan we weer op een kleine camping, maar we zijn niet alleen.
Zaterdagochtend tikt de regen op de camper. We gaan gewoon op pad naar Jökulsárlón, het beroemd gletsjermeer. Hoe dichter we bij het meer komen, des te beter wordt het weer. De Breidamerkurjökull is al van veraf zichtbaar. Vanuit deze gletsjer brokkelen de geweldige ijs bergen in het meer. Het meer staat met een kanaal rechtstreeks in verbinding met zee. Als we op de parkeerplaats aankomen kijken we direct al aan tegen deze brokken ijs in allerlei vormen en formaten. Sommige zijn wel 20 meter lang en 8 meter hoog. En dan te bedenken dat slechts 10% van het ijs boven het water uitsteekt! Het ijs dat we zien is 800 jaar oud, de gletsjerstroom is ca 200 m/jaar! We boeken een excursie waarbij we met een amfibievoertuig eerst over een weg en daarna het meer op gaan. Het is zo overweldigend dat je bijna niet weet wat je het eerst op de foto wil vastleggen. Het weer is inmiddels hartstikke mooi, wat een bof! De ijsbergen hebben allerlei kleuren, wit, soms zwart (met veel vulkaanas neerslag) en blauw. Juist deze zijn interessant, deze zijn namelijk gekanteld. Dat gebeurt regelmatig, doordat de berg smelt verandert het zwaartepunt en kantelt deze. Dat is ook het grote risico. Vandaar dat een zodiac rubberboot vooruit vaart met enige golfslag, zodat eventueel kantelen niet gebeurt als wij langs varen. Tussen de schotsen door zwemmen zeehonden, die af en toe hun kopje boven water uitsteken. Ook vliegen er veel watervogels. Vooral de Noorse Stern komt veel voor. Ze vliegen vaak met een visje in de snavel onderweg naar het nest. Wij kwamen na de excursie kennelijk wat dichtbij een nest en werden direct door deze vinnige rover belaagd. Gauw een pet op zetten. Samenvattend: een onvergetelijke ervaring en voorlopig hoogtepunt deze reis!