Eyjafjallajökull

We staan 2 dagen in Skaftafell. Dit is een centrum waar je veel kunt wandelen. Ook zijn er gletsjertochten mogelijk Wij maken onder mooi weer een wandeling langs een paar watervallen, een lastig pad omzoomd met veel lage berken waar de katjes aan hangen en veel over morenen. Onderweg naar, inderdaad Lisette, weer zo’n onuitspreekbare naam Kirkjuvaejarklaustur, passeren we de Skeidararsandur, een geheel vlak gebied van 1000 km2 van zand en morenen, verder helemaal niets. Trouwens het zuidelijk deel van IJsland als geheel is extreem dun bevolkt. Soms een nederzetting van 3 of 4 huizen. Er is niets in cultuur gebracht, het enige is stukjes grasland met wat schapen er op. In deze periode van het jaar vergezeld van nog maar kort geleden, maar toch al met een flinke vacht, geboren lammetjes. Dat blijft natuurlijk altijd aandoenlijk, vooral een “wit” schaap met 2 zwarte lammetje blijkt te hebben. Zeker flink vreemd gegaan?
Dinsdag komen we aan in Vik, het zuidelijkste puntje van IJsland. In de namiddag wandelen over een steil pad naar een vogelrots. Hier zouden we papagaaiduikers kunnen zien. Het waait extreem hard en is daarbij ook nog mistig. De wilde zee is indrukwekkend, dat geldt ook voor de rotseilandjes voor de kust, die je overigens alleen maar vaag kunt onderscheiden. Maar papagaaiduikers, ho maar, het blijft bij een paar veren van ..?
Op donderdag is ons doel een wandeling in Pjórsmörk. Een volgens de reisgids mooi gebied. Pjórsmörk is zeer afgelegen. Je kunt er alleen met een terreinwagen naar toe. Wij kiezen ervoor gebruik te maken van 4 WD bus van Reijkavik Excursions. Het is half bewolkt, een mooie dag! In het begin is de onverharde weg nog vrij vlak en rijdt de ervaren, aardige chauffeur 70 á 80 km/u. Verderop zijn er veel kuilen in de weg en moet hij flink in snelheid terug. Er wordt een tussenstop gemaakt bij het voormalige gletsjermeer Lonid, opvang van de Gigjökull, een uitloper van de Eyjafjallajökull. Na de uitbarsting van de gelijknamige vulkaan (die april 2010 het vliegverkeer in heel West Europa lamlegde) is het meer droog gebleven. Vooral de mega grote spleten in de aan de gletsjer flankerende rotsen zijn zeer indrukwekkend. Dat geldt natuurlijk ook voor de gletsjer op de vulkaan zelf. Dan komen de rivieroversteken. De chauffeur rijdt hier heel beheerst en gecontroleerd door heen. Vooral bij de grootste de Krossá, is er wel wat spanning. Hij rijdt door de rivier met de sterke stroom mee. Er staat naar schatting bijna 1 meter water. Zie filmpje. Keurig rijdt hij, onder luid applaus, daarna de bus weer op het droge. Vervolgens arriveren we bij de Húsadalur hut. Hier lopen we Valahnjúkurroute, een aanrader uit de Rothergids. De uitzichten zijn heel fraai. Vooral op het 475 m hoge topje heb je een overzicht op zowel Eyjafjalla als de rondom gelegen door riviertjes doorsneden morenen. Fenomenaal!! Als speldenprikjes zien we 2 terreinwagen zich door dit gebied wurmen. Eigenlijk hoeft dat voor ons helemaal niet, maar het geeft wel de verhoudingen goed weer. Voldaan keren we bij de hut terug. De rit met de bus terug is net zo fascinerend. We besluiten op de camping onder de waterval te overnachten.