Ebro Delta en Valencia

Het is nog steeds druilering als we Barcelona verlaten, maar aan de horizon gloort een opklaring. Dat zet ook door. Wel staat er een meer dan stevige wind. We passeren veel tunnels in deze bergachtige streek. Bij Amposta verlaten we de autopista. De Ebro delta ligt voor ons. Het is een volkomen vlak gebied. De akkers die we onderweg naar Eucaliptus, het dorp aan de Middellandse Zee waar de gelijknamige camping is gevestigd, liggen allemaal nog braak. Dat zou je toch niet verwachten om deze tijd van het jaar in deze streek? Langs de weg kom je irrigatiekanalen tegen. De meeste staan droog. De camping is vandaag voor het eerst open. Deze is beplant met, hoe kan het ook anders eucalyptusbomen. We proberen om in het Spaans in te checken en het lukt nog ook. Mevrouw speelt het spel leuk mee. Tenslotte vraagt ze of een perro (hond) bij ons hebben. Ook dat kunnen we beantwoorden. Leuk als je er een paar maanden mee bezig geweest ben om dingen in deze taal te leren. Er is plenty ruimte op de camping , maar tegen de avond mag de exploitant zich toch verheugen in een mooie belangstelling. De wind is gaan liggen.
De volgende dag staat de zon al vroeg aan de hemel, maar de wind is weer terug. We laten ons natuurlijk niet weerhouden. Vanaf de camping gaat het met de fiets naar een paar waterrijke natuurgebieden en wel La Tancada en L’Encanyissada. Het zijn meren met een brede strook met waterrijke begroeiing er om heen. Het is een ideaal gebied voor vogels. Kennelijk is het water ook zilt want we zien ook vele flamingo’s. Dat blijft voor ons natuurlijk een heel bijzondere vogel met z’n sierlijke slanke hals en wit/roze veren. Altijd zijn ze actief met het vergaren van voedsel. Naast de flamingo zien we ook de witte reiger, de watersnip, de scholekster en eenden. De vogels zijn goed te bekijken vanuit de vanuit de verspiedershuisjes. Het décor van dit alles wordt gevormd door hoge (700 m) door de zon beschenen bergen op de achtergrond. Wat op zich jammer is dat de Spanjaarden geen kaas hebben gegeten van het uitzetten en goed op de kaart zetten van fietstroutes. Alle ingrendienten zijn aanwezig voor een groot succes, maar ja als je je beperkt tot prachtige brocures waar weinig echt releavante informatie op staat, dan heb je het toch niet helemaal begrepen. Maar ik trek mijn opgeheven vingertje weer snel in hoor.
Ging het gisteren westwaarts, vandaag gaat het noordwaarts. We zoeken de oevers van de Ebro op. Op de zuidoever loopt een fietsroute van Amposta naar zee. In Sant Jaume d’Eveja komen wij op de route. We rijden eerst een stuk westwaarts. Het is een onverhard fietspad geflankeerd door houten afrasteringen, best aardig om te zien. We vinden een leuke picknickbank voor de lunch. Langs de kant zien we af en toe een sinasappel- en olijfbomen boomgaard. Ook komen we nogal eens een moestuin tegen.
Jammer dat er ook hier niet is voorzien in een route waarbij je kunt rondrijden.
Als we maandag opstaan is het mistig, maar dat trekt redelijk snel op. We zakken weer zo’n 200 km verder af naar het zuiden. Onderweg zien veel citrusplantages en olijfboomgaarden. Ook komen we veel geel bloeiende mimosa tegen in het zeer heuvelachtige landschap. We kiezen een camping aan de zuidkant van Valencia.
De volgende dag is het bewolkt, maar prima voor een stadsbezoek. Wij rijden met de fiets vanaf de camping direct naar het mooie fietspad aan zee. Dat loopt helemaal door tot in Valencia, sterker nog heel deze stad heeft een uitstekend netwerk van fietspaden. Dit is gewoon een verademing! Daar kunnen veel steden een voorbeeld aannemen. In het centrim lopen we direct al tegen een paar gigantische bomen aan. Vooral de reuzachtige stam is indrukwekkend. Deze moet echt eeuwen oud zijn. De stad kenmerkt zich door prachtige lichte, veelal klassieke, gebouwen. Veel groen en bloemen fleuren de stad op. Het Ayuntamiento (stadhuis) is een prachtig monument. Dat geldt ook voor het museo Ceramica. Het Mercado Central is een mega grote overdekte markt. Het is gebouw dat rust op een indrukwekkende constructie met grote lichtgevend centrale koepel. De buitenzijde is voorzien van muren die zijn afgezet met fraaie kantelen. Maar dan binnen. Er staan talloze foodkramen. Omdat het niet zo druk is vraag je je af waar bijvoorbeeld al die slagers van moeten bestaan. Dan lopen we langs een leuk eettentje. Er komt een jonge dame op ons af die ons tracht te verleiden (ja voor een lekkere hap hoor). Meestal trappen we daar niet in, maar vandaag heeft ze succes. Voor een tientje per persoon eten we voortreffelijk en er zit nog een glaasje wijn bij in ook. Vervolgens is de kathedraal aan de beurt. Dit is echt een heel klassieke kerk van het rijke Rooms leven. De kunstschatten die het gebouw herbergt zijn gewoon ongekend. Prachtige altaren met echt mooie beelden, soms ook met geschilderde panelen en tenslotte de graal met een stukje museum. Vooral de gigantische monstrans is indrukwekkend. Dan zoeken we het centraal gelegen dubbele fietspad dat een parkachtige strook omzoomd weer op. Op de terugweg rijden we langs een hypermodern centrum waar o.m. een museum, een IMAX-theater en oceanografisch centrum in zijn gevestigd. Dit alles i.c.m. de tuidraden waaraan de brug in de brede weg is opgehangen vormen een architectonisch hoogstandje. Aan het bezoek aan Valencia houden we erg plezierige herinneringen over, echt een aanrader. Tevreden keren we weer terug via het fietspad aan zee. Er liggen hier trouwens veel schepen voor anker (wachten tot ze naar binnen mogen?).