Alcántara

Door slechte of geen internetverbinding is de verslaggeving wat achterop geraakt.
Van NP Monfragüe reizen we naar Alcantara. Dat is een driehoekig stuk land dat door de grens Portugal insteekt. We maken een excursie naar landgoed Dehesa de Solana in Herrera de Alcántara direct aan de Portugese grens waar de Iberico ham wordt gekweekt en geproduceerd (gedroogd). Na een klein uur rijden worden we verwelkomd door een schone Spaanse, de manager van het landgoed dochter van de eigenaar. Het is du seen familiebedrijf. Hoewel ons was voorgehouden met 4WD’s een tocht over het landgoed te maken, gebeurt dat nu al wandelend. Ach dat mag de pret niet drukken, het is España hè? Het landgoed van 6000 ha is verdeeld in 7 percelen van gemiddeld 850 ha. Ieder perceel heeft z’n eigen vee, gescheiden dus van ander vee. Het gaat om verschillende soorten nl. de zwijnen (5000), koeien (800) en schapen. Het is belangrijk dat eventuele ziekten zich zo weinig mogelijk verspreiden. Het is leuk onder de steeneiken door te lopen, die we zo vaak vanuit de camper of fiets hebben gezien. Hier en daar zien we een soort ven waaruit de dieren drinken. Er is veel te vertellen, vooral over het Iberico zwijn. De biggen worden verwekt via KI, geen lol aan natuurlijk voor die beesten, maar wel efficiënt. Het groeiproces wordt nadrukkelijk gevolgd door keuringen en wegen. Als ze 160 kg wegen, na zo’n kleine 2 jaar zijn ze rijp voor de slacht. Er wordt nog onderscheid gemaakt tussen varkens die in hoofdzaak gras eten en de groep die echt veel van de eikels eten. Dit alles heeft te maken met hoe de smaak zich ontwikkelt. Na de tocht over het landgoed worden we onthaald op een diner. Vlees speelt hierbij een belangrijke rol, maar ook groente en als afsluiting aardbeien en druiven met een soort pudding smaken voortreffelijk. Hierna gaat de excursie verder in de productieruimten. Het slachten gebeurt niet op deze haciënda, maar het rijpingsproces van het vlees wel. Ze worden eerst gezouten, dat daarna weer wordt afgespoeld. Dan gaan ze de droogkamers is. Dit zijn koelhallen met een lage relatieve vochtigheid. Dit proces kan tot 4 jaar duren, zodat de totale doorlooptijd van het product op zo’n 6 jaar komt. Intussen is het gewicht gehalveerd. We hebben het hier wel over het topproduct, dat veel in Spanje wordt gegeten en beperkt daar buiten. De hoeveelheden die we zien in de diverse kamers is fors. Wij konden ons niet zo goed voorstellen waarom de jamon Iberico zo duur moet zijn. Als je dit hele proces aanschouwt wordt dat een stuk duidelijker, maar je moet het er wel voor over hebben. In de winkel wordt dan ook niet veel door onze reisgenoten gekocht. Na de bezichtiging krijgen we een open lucht demonstratie van 3 danseressen en een toreador te paard. Heel aardig om te zien, ze krijgen dan ook een hartelijk applaus. Vervolgens worden we nog getrakteerd op koffie met koek en fris en bier. We kijken terug op een interessante excursie met een uitstekend onthaal.
De volgende morgen fietsen we naar het dorp Valencia de Alcantara. We bezoeken het Oficina de Tourist. Eigenlijk zijn er best veel mogelijkheden in de streek. Er is het NP Tajo Internationaal, er zijn hunebedden vlakbij de camping en over de Portugese grens heb je het wat hoger gelegen Marvāo, een wit vestigingsdorp dat volgens de receptioniste echt muy muy bonito is. Dat moet dus wel heel mooi zijn. We bewaren dat voor later, wie weet. Het dorp Valencia de A. zelf valt wat tegen. Wel vindt Marjo eindelijk een kapper. Ze is erg tevreden met het resultaat en voor 6 € niet te geloven toch? Op de terugweg fietsen we langs de Dolmen el Melizzo, een hunnebed uit de 3/4 eeuw voor Chr. De wandeling voert over een breed stoffig pad en hoewel de zon vandaag niet echt brandt, is het best wel warm. Het model van het hunnebed wijkt af van wat wij kennen. Zijn het bij ons meest afgeslepen ronde keien, hier zijn het meer platte stenen die in de grond zijn gestokken waar een stenen plaat over is gelegd. Bovendien is de omvang veel kleiner dan bij ons. Ach, het is wel aardig om gezien te hebben. Dat geldt trouwens voor de hele region Alcántara, een vergeten gebied dat meer aandacht verdient!