NP Monfragüe (bij Plasentia)

Op 1 mei verkassen we weer. Eerst gaan we het dorpje La Alberca bezoeken, dat is echt de moeite waard. Een heel aparte bouw, een soort vakwerkhuis, is best wel kenmerkend voor het dorp. Verder authentieke smalle straten en een mooie zeer oude kerk. Dan gaat het richting Bejar. Het zijn smalle en sterk meanderde wegen. Het gaat voortdurend op en neer tot zo’n 1200 m. Gelukkig komen we geen vrachtwagens tegen, dat zou nl. erg krap worden. Het is vandaag 1 mei, dan werkt de Spanjaard niet. We kijken uit over een groen dal met sneeuwtoppen op de achtergrond, echt een magnifiek plaatje. Vanaf El Barco volgen we de rivier de Jerte. De hellingen zijn hier veel als terrassen opgebouwd. Hierop worden voornamelijk kersen verbouwd. We zijn ongeveer 2 weken te vroeg, maar de groene vruchten zijn al goed zichtbaar. De camping ligt nabij het NP. De plaatsen zijn wat aan de krappe kant. Bij sommigen geeft dat wat wrevel. Al om 16 u staat er voor ons een excursie gepland. We gaan met 4 WD’s met in totaal 9 mensen op pad. Een van onze spaanse gidsen/chauffeurs spreekt duidelijk Engels. Onze gids doet dat wat minder, maar met ons beetje spaans komen we er, soms niet zonder hilarteit, wel uit. We passeren een waterkruispunt. Hier komen de rivieren de Tiejar en de Tago samen, nadat elke eerst een eigen stuwmeer heeft verlaten. De rivier stroomt dan als Tago westwaards om in Portugal in de Atlantische Oceaan uit te monden. We rijden langs diverse rotspartijen. Deze stijgen bijna loodrecht op vanuit de rivier. Alleen dit al is een prachtig gezicht. Deze rotsen zijn een ideale broedplaats voor met name roofvogels. We zien er de vale gier, de monikskap gier, met een spanwijdte van ca 3 m de grootste en aasgier. De schutkleur die deze vogels hebben maken het zoeken niet gemakkelijk, maar onze gidsen weten ze goed aan te wijzen. Ook hebben zij een telescoop bij zich waarbij ze heel dichtbij kunnen worden gehaald. We zien ook nog een hert en een tamme vos. Na zo diverse punten te hebben gehad, rijden we van de weg af. Hier is een 4WD echt handig, met de camper hadden we dat niet gered. Hier zien we Iberico zwijnen, het grijze varken dat de beroemde hammen levert. Ook zien we nog een kudde schapen compleet met herder en hond. In dit deel vertelt onze gids over de kurk en steeneiken. De kurkeik levert pas productie na 30 jaar, terwijl dan 10 jaar later opnieuw kan worden geoogst. Steeneiken maken dit land zeer karakteristiek. Omdat ze veelal op een onderlinge afstand van 50 tot 100 m staan, zijn ze allemaal solitair. Het is dus niet geen echt bos. Dat maakt het voor mij zo bijzonder. Deze boom zorgt primair voor eikels die de typisch Iberico smaak aan het varkensvlees geven en schaduw, heel belangrijk voor het vee vooral als het in de zomer 40° is. Het is een lange dag geworden die niet in koude kleren is gaan zitten. Pas om 20 uur zijn we helemaal voldaan terug.
De volgende dag ga ik met een birdwatch excursie mee. Marjo heeft er voor gekozen op de camping te blijven. Gert Jan is onze nederlandse gids die 6 jaar geleden naar hier is geëmigreerd. Hij heeft hier een klein maar luxe huisjespark (info beschikbaar voor liefhebber) gerealiseerd. Met de verhuur hiervan en het gidsen, verdient hij zijn brood nadat hij in NL uit het onderwijs is gestapt. Negen mensen van onze groep hebben zich aangemeld. GJ rijdt naar een noordelijke ingang van het park. De eerste is een luisterstop. In de populieren aan het water, waar de nachtegaal graag vertoeft, worden we getrakteerd op een fluitconcert. Dan gaan we weer naar diverse mooie rotspartijen waar, naast de vogels van gisteren, ook de jongen van een oehoe uil en de zeer zeldzame (Spaanse) keizerarend wordt gespot. Natuurlijk zijn de afstanden groot en zijn het stipjes in de wand of in een boom. We nemen meer dan gisteren overal royaal de tijd voor. Na de lunch lopen we met 4 mannen naar een kasteel op zo’n 250 m hoger. Het pad ligt lekker in de schaduw en we hebben een mooi zicht op de Tago. Ondertussen rijdt GJ met de overige cursisten naar het kasteel en pikt ons daar weer op. We besluiten met een paar zwarte ooievaars die op de rots zitten te broeden op een geweldig mooie rotspartij. Als ik aan het einde van de excursie (17 u) vraagt waar GJ in NL heeft gewoond, blijkt dat Naaldwijk te zijn. Gekker moet het toch niet worden!
Op 3 mei maken we samen een fietstochtje. We rijden naar het bezoekerscentrum ongeveer 15 km van de camping. Er is betrekkelijk weinig verkeer en het is een mooie weg. Als we het park inrijden gaat het wat meer slingeren en op en af. Heerlijk om hier te fietsen. Het bezoekerscentrum, waar het erg druk is omdat de Spanjaarden het 1 mei-weekend vieren, stelt niet veel voor. We vinden een leuke plaats in de half schaduw, want het is toch wel wat warm in de volle zon, om te lunchen. Na de middag rijden we op gemak dezelfde weg terug naar de camping. Het is nu nog rustiger omdat de Spanjaarden nog aan de lunch zitten.
Zaterdag stappen we met de groep in de bus en rijden opnieuw naar het bezoekscentrum. Er kan een keuze worden gemaakt uit een lichte en wat pittiger wandeling. Wij kiezen voor de laatste. Het gaat om de Camino Natural del Tago. De route biedt veel schaduw. Echt moeilijk is deze niet maar het gaat stevig op en af. In een dal steken we een beekje over waarin forel zwemt. Dan gaan we weer omhoog en bereiken een aardig uitzichtpunt. Hier kijken we weer op de ontmoeting van de Tago en Tiejar. Aan de overkant zien we het kasteel waar we gisteren naartoe gelopen zijn. Leuk om het nu van de andere kant te zien. De wandeling duurt alles bij elkaar 2,5 uur. Om 14 uur zijn we weer terug op de camping waar we het verder rustig aan doen.