Salamanca en La Alberca

Op zaterdag gaan we op weg naar Salamanca. Het is donker regenachtig weer. Het landschap is fraai, typisch Extremadura, veel steeneiken met een groene ondergrond. In Salamanca moeten we dwars door de stad om de camping te bereiken. Het weer is overgegaan in buien. Het lijkt NL wel, maar goed de voorspellingen geven aan dat er verbetering in zit. Er staan al een aantal mensen van de groep waarmee we de komende 3 weken op pad gaan in NKC-verband, ook Ineke en Marijke, de reisleiders. Zij verwelkomen ons. We hebben er zin.
De volgende dag is het slechts 9° in de camper. Moeders elektrische kacheltje veraangenaamd het klimaat. Na het skypen met mam en Jan en Truus gaan we ‘s middags met de fiets naar Salamanca. Het moet een fietspad zijn langs de rivier. In Spanje is dat wat anders dan in NL. Het is onverhard, soms smal, omleidingen door een woonwijk worden niet aangegeven en ook niet bewegwijzerd. Jammer, maar nogmaals het zit niet in de Spaanse cultuur. In de stad zelf kunnen we heel eind een mooi fietspad volgen. We wandelen naar het oude centrum en drinken wat op de Plaza Mayor. Volgens kenners is dit een van de mooiste van Spanje. De schoonheid van deze Plaza zit naar mijn mening in de eenvoud. Het plein wordt omzoomd door een gebouw met een arcade op begane grondniveau, de hoger gelegen verdiepingen zijn helemaal rondom in dezelfde steil uitgevoerd. Het is magnifiek om te zien.
Het welkomsdiner begin om 19.30 uur. We hebben inmiddels een smoelenboek ontvangen. Het zal even duren voor alle mensen een beetje uit het hoofd leren kennen. Als iedereen aan tafel zit, blijkt nog weer eens de grote omvang van de groep, in totaal 40 mensen. Het is dan ook een kabaal van jewelste. Je mag blij zijn als je je overburen kunt verstaan. We beginnen met een slaschotel, gebruikelijk in Spanje. Dan volgt een iets overdadige combinatie van diverse vleessoorten met patat en paprika. Het smaakt overigens uitstekend. Tenslotte het dessert waarbij er keuze is uit diverse gerechten.
Op maandag staat bijna iedereen om 9 uur klaar om met de fiets naar Salamanca te gaan. De reisleiding heeft een soort garage gehuurd waar alle fietsen (35 stuks) in passen. Op deze plaats wacht ook onze gids Martoke, een van origine Nederlandse vrouw die ruim 20 jaar in Spanje woont. We lopen eerst met z’n allen naar de Plaza Mayor. Martoke vertelt in rap tempo over de geschiedenis van Salamanca en het plein. Ze strooit met jaartallen en vertelt op een onderhoudende manier. Vervolgens lopen we naar Colegio Anaya, een vooraanstaande bisschop uit de middeleeuwen. Dit gaat over de tijd dat kerk erg machtig was. Dan gaat het richting kathedraal. Dit is een combinatie van 2 kerken, het nieuwe gedeelte dat ca 500 jaar oud is en het oude gedeelte. Martoke vertelt ook hoe dit is ontstaan, nl. vanwege het aanzien van universiteitsstad Salamanca kon men toch niet volstaan met zo’n “kleine” kathedraal. De oude wordt betreden via de nieuwe. De gigantische kolommen met preekstoel, maar ook de vele altaren, de 2 orgels en allerlei details zijn heel indrukwekkend. Bijna alle gebouwen zijn opgetrokken uit zandsteen. Buiten is de oorspronkelijk lichtgele kleur veranderd in meer rood/bruine kleur. Dit komt door de invloed van het licht i.c.m. het ijzergehalte in deze steensoort. Het geeft een prachtig rustig en evenwichtig gezicht aan al deze historische gebouwen. Veel gevels zijn versierd met heel gedetailleerd uitgewerkte symbolen. Na de koffie gaat het richting universiteit. Salamanca heeft veel te danken aan z’n universiteit met haar roemrijke geschiedenis. Het is de oudste universiteit van Spanje. Martoke laat ons diverse zalen zien. Sommige zijn nog in gebruik voor workshops. Ook hier veel gedetailleerd uitgewerkte symbolen. Een voorbeeld is een trapleuning waarin een soort strip is gebeeldhouwd die laat zien aan welke verleidingen, zoals vrouwen en drank, studenten kwamen (en komen) bloot te staan. Heel fraai! Eigenlijk is de binnenstad een groot monument. De mooie excursie moet na 3,5 uur worden beeidigd want vanmiddag op lunes aqua sluiten alle winkels rond 15 uur. Martoke besluit met een uitleg over deze feestelijke middag, die heel anders luidt dan je doet vermoeden. In de middeleeuwen bestond prostitutie natuurlijk (als oudste beroep) ook al. Tijdens de vastentijd echter moest het gedogen hiervan worden onderbroken. De dames werden in een boot naar een huis aan de andere kant van de rivier gebracht. Hier verbleven ze ruim 7 weken. Op de 2e maandag na de Pasen werden ze weer met de boot teruggebracht, waarbij velen welwillend meehielpen. Dit was reden om na verloop van tijd hiervan een jaarlijks terugkerend feest te maken.
Vandaag zijn we al weer toe aan de eerste verplaatsing. Het gaat via kleine weggetjes richting La Aberca, onder de rook van de ruim 1700 m hoge Peña de Francia. Onderweg opnieuw veel steeneiken, maar we komen ook veefokkerijen tegen. Martoke heeft ons immers verteld dat de stierenfokkerijen een belangrijke rol spelen in deze regio. Rond een uur of 2 zijn we op de camping en krijgen we een plaats toegewezen. Deze zijn aangeduid met een genummerde pilon. We staan in een bos met hoge bomen die vrijwel nog zonder bladeren zijn. Samen met Freddy en Tineke maken we een rondwandeling. De markering in het veld klopt niet erg met die op de kaart. Maar dat brengt ons niet echt van de wijs. Om 17.30 u heeft de leiding een borrel annex briefing georganiseerd. De groep past maar net in de kantine. Als iedereen bij elkaar zit moet ik nog steeds wennen aan de omvang van de groep en de herrie die dit in de harde ruimte te weeg brengt. Naast het drankje krijgen we ook diverse tapa’s van de camping aangeboden. Het is toch wel gezellig hoor. Daarbij, je zit weer eens naar iemand anders waarmee je nader kennis kunt maken.
Op woensdag staat de beklimming van de Peña de Francia op het programma. Op de top is een klooster gevestigd. Bijna de hele groep wil de beklimming doen. We moeten een hoogte overbruggen van ruim 600 m. Vooral in het begin krijg je weer dat gevoel van die grote groep. Maar de klim maakt dat het een selectief traject wordt. Al snel willen er mensen rusten. Wij gaan met een paar andere door, immers iedereen loopt z’n eigen tempo. In het begin zien we veel bomen met baardmossen. Het parkoers gaat geleidelijk maar af en toe best steil omhoog. De uitzichten zijn de moeite waard, hoewel het zicht beperkt is. Na 2 uur zijn we boven. We zijn samen met 4 anderen de eersten. We zijn toe aan een kop koffie met toebehoren. Wat smaakt dat lekker na zo’n inspanning. We bezoeken nog even de kapel en dalen dan weer af. Het gaat allemaal heel lekker. Onderweg lopen we een deel opnieuw met Freddy en Tineke. Zij twijfelen om af te slaan of rechtdoor. We denken te weten dat het linkssaf is. Dat blijkt ook te kloppen. Om 14.30 uur keren we heel voldaan terug op de camping. Het is een erg fijne wandeling geweest.