Monsaraz en Vila Viçosa (P)

De laatste nacht in Cordoba is het pas echt slecht weer. Gietbuien met onweer. Pas om 2 uur wordt het weer een beetje rustig.
Voor ons ligt de N432 die ons naar Zafra voert. Een uitstekende soort provinciale weg die voert door groen gebied met enkele stuwmeren. Het slechte weer is nog niet over. Af en toe een bui, dan weer de zon. In Zafra staan we op een flinke camperplaats, vlakbij een flinke rotonde, niet echt rustig dus. Er is hier in de buurt echter weinig accomodatie.
De volgende dag vertrekken we niet zonder het stadje nog een keer te hebben bekeken. In het centrum op Plaza Grande nemen we een kopje koffie op het terras. We herkennen met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid het hotel waar we 11 jaar geleden hebben overnacht tijdens ons eerste grote fietsavontuur, Sevilla-Santiago de Compostela. Allerlei herinneringen aan die mooie uitdaging komen weer boven drijven. Dan gaan we op weg richting Portugal, waar het een uur vroeger is (we zitten inmiddels op 7° WL). We hebben een paar tips gekregen van wandelmaat Piet van Leeuwen. Via een mooie groene route rijden we naar de grens. Jammer dat we bijna nergens even kunnen stoppen, daar is hier niet aan gedacht. Kort over de grens rijden we door een meren gebied. De weg gaat middels lange (Zeelandachtige bruggen) dwars door het merengebied heen. Dan volgt de afslag naar Monsaraz, een mooi dorpje met stadsmuren op een heuvel. We vinden een mooie plek op de camperplaats. We kijken over het merengebied heen, een magnifieke combinatie van water met eilandjes. Op de voorgrond bloeien gele bloemen, het lijken boterbloemen. Ook zien we de lange brug die we zo juist zijn gepasseerd. Achter de stadswallen gaat een mooi wit authentiek dorp schuil. Hier en daar een piepklein eettentje, zelfs 2 kerken. Hier lijkt de tijd te hebben stilgestaan. Tegen de avond lezen we nog wat en genieten van het mooie uitzicht. Dit is inderdaad een aanrader!
We hadden gehoopt op helder weer om een mooie zonsopgang te zien. Dat lukt echter niet. We rijden dan verder naar een andere tip van Piet, Vila Viçosa. In dit stadje en omgeving zijn marmergroeven. Als we het stadje naderen zien we grote “puinhopen” langs de kant, dat duidt op afval van marmer. We vragen bij de Poste de Touriste een tip. Het dorp Pandais heeft wel iets te bieden. We komen uit bij de Cochicho-groeve. Het is werkelijk een gigantische put van wel zo’n 150 m diep waarin mensen en machines aan het werk zijn. Het is een complete bouwplaats, met trappen, liften, zware bulldozers enz. Nietig klein lopen de werklui beneden door deze put heen. De wanden, in allerlei kleuren, laten de zaagvlakken zien van gewonnen marmer. Ook boven liggen grote blokken, denk aan 1,5 m3 en groter, ook in diverse kleurnuances. Om de groeve staat een oerwoud van hijskranen. Alles bij elkaar heel indrukwekkend om een keer te zien. Wel heeft deze oppervlakte mijnbouw een keerzijde. Het slaat diepe wonden in de aarde en er liggen grote puinhopen van afval rond de groeves. Maar ja het witte goud, zoals ze het hier noemen, is erg belangrijk voor de economie. Na het bezoek aan de groeve gaan we naar het Marmore museum. Hier staan foto’s, werktuigen en veel monsters van alle in de omgeving voorkomende marmersoorten. Jammer dat er nergens jaartallen bij vermeld staan. De film draait helaas ook niet en onze alleraardigste gastvrouw spreek nauwelijks Engels. Soms komen we er in het Spaans uit. Dan gaan we weer richting Spanje. Kort voor de grens overnachten op een in het gehucht Terrugem.
We kijken terug op een leuke tweedaagse escapade in Portugal. We gaan ons nu voorbereiden op trip met het NKC die zondag begint.