Rovanimie (F) (3)

Van Stockholm naar de noordkant van de Botnische Golf is een grote afstand. Via 4 pleisterplaatsen bereiken we de Finse grens. De hoeveelheid bomen langs de weg is werkelijk ongekend. Dat de houtindustrie hier een belangrijke rol speelt, moge duidelijk zijn. Zwaar beladen trucks met bomen rijden af en aan.
Misschien goed om iets te vertellen over de doorgaande wegen. Men heeft hier een systeem bedacht dat je met 3 rijstroken toe kunt. Per rijrichting zijn de banen afgescheiden door paaltjes gekoppeld met dikke staaldraden. Afwisselend zijn er per rijrichting 2 respectievelijk 1 rijstrook beschikbaar waar men kan inhalen. Vaak wordt de wisseling gekoppeld aan een oprit die dan geruisloos kan instromen. Gezien het beperkte verkeersaanbod werkt dit systeem prima en is behoorlijk veilig.
Deze kant van het land is zowel zeer bosrijk als waterrijk. Bossen bestaan veel uit naaldhout. De loofbomen, ook talrijk, zijn in hoofdzaak berken. Regelmatig komen we lupines tegen, die ons doen denken aan IJsland en Zuid Amerika. Huizen, vooral op het platte land hebben houten gevels in een roestbruine kleur gecombineerd met witte kozijnen, een mooi contrast. De daken zijn meestal van metaal.
Dan de schijnbaar eindeloos lange dagen. De zon gaat hier nauwelijks onder. ’s Avonds om 10.30 uur, de tijd dat wij normaal naar bed gaan, schijnt nog volop de zon. Voordat we gaan rusten gaan we eerst op lichtkieren jacht. We proberen het zo donker mogelijk te maken in de camper, maar helemaal donker krijgen we het niet. Slapen doen we goed. Je vraagt je wel af hoe eindeloos hier die winters zullen zijn. Daar word je, lijkt me, niet vrolijk van. Het aantal zelfmoorden is relatief hoog in deze streken. Maar ja een mens leeft waar hij geboren wordt.
Een bezoek aan elandpark bij Ockelbo is een tegenvaller, ja het kan niet altijd mee zitten.
In Härnösand is het Murberget open lucht museum. Het gaat zo wel om allerlei gebouwen en gebouwtjes buiten, als een mooie expositie binnen. Het zijn houten schuren voornamelijk in gebruik geweest op het platte land, maar ook een school, een raadhuis met leuke klokkentoren, e.d. gesitueerd aan een plein. Binnen gaat het om voorwerpen vanaf het stenen tijdperk tot eigenlijk heden. Leuk tafereel is bij voorbeeld de badmode door de jaren heen.
Dan gaat het naar de Hoga Kusten. Dit is een mooi natuur gebied, waarvan het bijzonder is dat het jaarlijks ca. 1 cm stijgt en dat al eeuwen lang. Een margriet als symbool leidt ons over de route. De berm is bezaaid met een prachtig geel, wit en paars gekleurd veldboeket. Het is werkelijk een lust voor het oog, zeker als er dan nog zo’n mooi rood houten huisje met witte kozijnen op de achtergrond staat. Maar voordat we dit gebied bereiken, kruisen we de rivier de Ångermanälven via1,8 km lang Hoga Kusten brug opgehangen aan 4 stuks 180 m hoge pylonen, een prachtig hoogstandje van techniek.
We brengen we een bezoek aan Umeå. Dit is een redelijk grote stad die zeer ruim van opzet is. Vooral het raadhuis en het station zijn mooie karakteristieke gebouwen. De koffie smaakt er ook prima, maar het weer slaat ook om. Gelukkig hebben we de regenjasjes aan, maar toch. Eigenlijk is dit in vele dagen even een dip, want het herstelt zich snel.
Skellefteå is rijk geworden van goud als delfstof. In het nabij gelegen Boliden zijn 2 van de grootste goudmijnen van Europa. Het ziet er dan ook welvarend uit. In de middag maken we er een wandeling over een nette winkelpromenade. Echt bezienswaardig is het stadje nu ook weer niet. Voor Marjo is het een mooie gelegenheid voor de kapper. Ze houdt er een net Zweeds koppie aan over.
Bij Tornio passeren we de Finse grens. Hier staat een juweeltje van Finse houtbouwkunst, een prachtig kerkje uit 1686. Deze wordt op dit gebied beschouwd als een van mooiste in z’n soort.
In Rovanimie ( op de poolcirkel, hoofdstad Fins Lapland) komen 2 rivieren samen nl. de Ounasjoki en Kemijoki. Als laatstgenoemde gaan ze verder naar de Botnische Golf. Het stadje heeft zwaar te lijden gehad onder de oorlog. Het is compleet door de Duitsers verwoest. Er staan weinig historische gebouwen en ziet er uit als een moderne stad. We bezoeken het Arktikum. Het is een modern centrum dat dienst doet als museum en wetenschappelijk centrum op het arctisch gebied over Lapland, maar ook andere arctische gebieden. Het is gebouwd in de vorm van een glazen corridor i.c.m. kelders. Het provinciale deel gaat over Laplands oorspronkelijke bewoners en dieren. Maar ook over de Lapland oorlog en het omstreden Petsamo, een gebied in het noorden dat van 1920 tot 1941 Fins was, maar daarna werd opgeëist door de Russen. Het arctische deel gaat over hoe het leven is in dit gebied, met z’n strenge en donkere winters, maar eindeloze dagen in de zomers. Het is ongelofelijk hoeveel dieren er op de toendra’s leven. Het gaat wel om zo’n 25 soorten vogels en zoogdieren. Allemaal doorstaan ze het harde leven van de winter.