North/South Carolina (3)

We hebben de “flow” inmiddels goed te pakken!

We bezoeken Petersburg. We worden geleid naar het oude centrum. Aan het straatbeeld in dit historische centrum is volgens zeggen niet veel veranderd. Het ademt een beetje vergane glorie, klassieke gebouwen uit de 19^e eeuw, maar sommige hebben de tand destijds niet kunnen doorstaan en zijn ernstig verwaarloosd. In deze stad, aan de Appomattox River, oorspronkelijk de op een na grootste van Virginia, woedde in 1864 en 1865 gedurende bijna 300 dagen een slag in de beruchte burgeroorlog. Er vielen maar liefst 70000 doden, een triest dieptepunt in de toch al zo bloedige Amerika geschiedenis.

Op maandag worden we wakker bij een heerlijke zon. Ik heb een leuk gesprek met een Canadees echtpaar. Zij hebben overwinterd in Florida en zijn op weg naar huis in New Brunswick (CND). Zij zijn erg enthousiast over onze camper en vinden deze echt awesom. Leuk om zoiets te horen. Hun caravan is trouwens ook leuk en lijkt veel op een Europese uitvoering (een beetje de oude Kip, die qua afmeting flink uit de toon valt). 

In Wilmington bezoeken we Airlie Gardens. Deze ligt op een terrein met mooie waterpartijen en veel bomen. De tuin, die is opgezet aan het begin van de 20^e eeuw, is het bekendste om z’n 75000 azalea’s. Wandelpaden meanderen door het park heen. De periode dat we er komen is niet helemaal optimaal. De tulpen hebben het mooiste achter de rug en van de azalea’s zitten de meeste nog in een op springen staande knop. Maar het is heel veelzijdig. Er staat een kapel, een kerkhof met daarop de mensen die veel betekend hebben voor het park, een lange pergola en een camelia tuin. Je het is, al is het nog wat fris, goed toeven in deze tuin.

In groot contrast op dezelfde dag staat het als museum ingerichte Battleship The North Carolina. Volgens zeggen won het 15 zeeslagen in de Pacific in WO II. Het is een stoomschip van 45000 ton en ruim 200 m lang. Het dek staat vol met gigantische kanonnen (29) en boordgeschut (60). De machinekamers zijn heel groot, mede doordat stoomwerktuigen en opwekking veel ruimte in beslag nemen. Er staan 2 generatoren van elk 1250 kW en NSA van 250 kW opgesteld. Als (voormalig) techneut kijk je je ogen uit met al die kanalen, buizen en kabels, ongelofelijk bijna. We komen ook langs de ruimten voor de manschappen (2.000) moeten slapen, eten en koken. Er is een kapper, schoenmaker, dokter, apotheek, noem maar op, alles wat je nodig hebt om te kunnen leven en werken. De omstandigheden waren zwaar, de hitte a.g.v. machines bijna ondragelijk. Maar we zijn er nog niet. We zien een complete werkplaats met zware draaibanken, de gyroscoop met alle navigatie en communicatie apparatuur. En tenslotte niet te vergeten de opslag van torpedo’s en kruitzakken die met een speciaal takel naar boven worden gebracht. Dit is nou weer een iets dat we nog eerder zagen en komt uit het roemruchte verleden van de Amerikaanse geschiedenis.

We passeren Myrtle Beach, het heeft wat weg van Las Vegas. Ook hier schreeuwende reclames, King Kong tegen een flatgebouw en zo waar een piratenboot zoals bij Ceasers Palace.

We maken een wandeling langs het strand van de Atlantische Oceaan in Huntington Beach S.P. Het is een mooi zandstrand, het zou zo maar een Nederlands strand geweest kunnen zijn. Terug lopen we via een duinpad tussen de bomen met af en toe zicht op de Sandpiper Pond. Ook bewandelen we nog een boardwalk die dwars over de swamp is getrokken. Een witte reiger hopt tussen de vele rietachtige eilandjes.

In Francis Marion N.F.(Een groot militair uit de civil war) een redelijk groot park met een soort bush camping zonder faciliteiten kun je gratis (wel lekker na al die dure campings) overnachten. Als ik een man vraag of ik even kan helpen bij het achteruitrijden van zijn auto naar de caravan, raakt ik aan de praat met Mark. Hij is schrijver en schilder en uit dien hoofde bezig met een boek. Het is een soort sprookje dat speelt in Europa en Amerika. Een vogel vliegt over de oceaan en ontmoet een maatje waardoor er een romance ontstaat. We praten over ons aanstaande bezoek aan Charleston en vertel hem dat ik geïnteresseerd ben in de geschiedenis over de slavernij. Dat is nl. de zwarte bladzijde van deze mooie stad. Dan blijkt dat de plaats waar wij nu staan 1,5 eeuw geleden rijstvelden waren waar de zwarte slaven te werk werden gesteld door de blanke heersers. Hoe kun je het verzinnen in zo’n mooi park als dit? Als ik vraag of de naam van het park hier iets mee te maken heeft, schiet hij meteen zijn caravan in en geeft mij een boekje met de titel “Francis Marion and the legend of te Swamp Fox”. Hij is zichtbaar verrast in mijn interesses en vertelt er nog veel meer over. We zijn zeker een half uur in een boeiend gesprek waarin we elkaar vertellen over onze achtergronden. Volgend jaar wil hij naar Europa om zijn boek af te ronden.

Ja Charleston, het oorspronkelijke land van de Cherokees, is een prachtige stad en straalt een koloniaal verleden uit. Veel huizen van begin 18^e eeuw. Tegelijkertijd heeft de stad ook een zwarte bladzijde, zeg maar boek uit het verleden. In deze havenstad werden de slaven vooral uit West Afrika aangevoerd onder mensonterende omstandigheden. Op de plaats van het Slave Mart Museum werden de slaven ingedeeld in categorieën naar kunnen, sexe enz., daarna werden ze gekleed en goed gevoed om een gunstige prijs te kunnen bedingen bij de veiling van de persoon. De hoogste prijs kwam op zo’n $ 2.000,--. Dit speelde zich af tussen 1780 en mid 18^e eeuw. Het museum geeft vooral in teksten met foto’s en symbolen een beeld van wat er zich afspeelde. Ook wereldkaarten met daarop de routes waarlangs slaven werden verscheept, ontbreken niet. Zo gingen er ook slaven naar Suriname. Ja, ook Nederland was betrokken. Als koopvaardijland werd er ook aan het slaventransport dik verdient. Op de terugweg werd er rijst meegenomen. De slaven kwamen vaak uit gebieden waar ze rijst verbouwden. Dus wisten zij hoe hierin gewerkt moest worden. De gebieden vooral langs de oceaan werden ontgonnen en omgebouwd tot sawa’s, heel zwaar werk onder tropische en zware omstandigheden. Ja, een duister verleden met grote gevolgen.

In Charleston brak ook de civilwar uit in april 1861. Deze had grote gevolgen en duurde tot 1865, een stad die een bezoek dubbel en dwars waard is.

Het is inmiddels flink warm geworden, maar aan de nachten merk je nog dat het maart is.