Florida Oostkust (4)

Even onder Savannah (Georgia) nemen we voor het eerst sinds DC een dagje rommelen op de camping. Deze dagen geven, ondanks dat ze best goed worden ingevuld, meestal veel ontspanning. Even weg van de weg.

We rijden Sunshine State binnen. Bij iedere nieuwe staat wordt je op een andere wijze welkom geheten. Hier doen ze het wat uitbundig met een groot boord bij een heel informatief bezoekerscentrum. We landen aan in het Anastasia Statepark. Het park direct aan het strand heeft ook een camping met prachtig gevormde plaatsen in een soort bushsfeer met veel privacy. Dit is zonder twijfel de mooiste kampeerplek tot heden. Ondertussen is de temperatuur omhoog geschoten, de 30° wordt voor het eerst gehaald. Dat is best wel even wennen. We maken een korte strandwandeling, d.w.z. eigenlijk is het pootje baaien, best lekker.

De volgende dag regent het. Gisteren nog een beetje op lopen scheppen over het mooie weer, ja dat wordt direct afgestraft. We gaan St. Augustine bekijken. Dit is de oudste stad van de VS. Deze werd gesticht door de spanjaard Menédez i.o.v. Philips de II (?) in 1565. In 1702 brandde het tot de grond af, dus zijn er geen oudere gebouwen dan uit die tijd. We lopen naar het Flagler College. Het is een enorm complex met fraai palissades en een rood dak. Schuin aan de overkant staat Villa Zorayda, een klein museum. Het is een fraai winterverblijf gebouwd door en voor Francis Smith in 1883. Smith is een architect die veel reisde, niet alleen door noord Amerika, maar ook door Europa en het midden oosten. In Spanje viel hij voor het Alhambra in Granada. Hierdoor, maar ook door Egyptische indrukken heeft hij zich bij de bouw en inrichting laten inspireren. Het is een bijzonder fraai gebouw geworden. Het atrium geeft er echt die koloniale sfeer aan, maar er zijn ook veel Arabische kenmerken terug te vinden. Sint George Street is een wandelpromenade met veel nostalgische winkeltjes. Maar met regen is het toch wat triest, dus we gaan verder.

Wat ik eigenlijk al eerder had willen memoreren is dat het land hier niet of nauwelijks is gecultiveerd. Al die dagen dat we al langs de oostkust rijden is dat eigenlijk het geval. We zien veel bossen en ook veel wetlands, waterrijke gebieden (swamps) met veel rivieren en daar tussenin laag begroeiing (sawgrass) met smalle waterwegen daar doorheen. Opvallend is dat rivieren vaak inheemse, dus Indiaanse, namen dragen.

We rijden naar Merritt Island NWR, een klein park dichtbij zee en onder de rook van Cape Kennedy. Vanuit het bezoekerscentrum ligt een rondgang opgebouwd uit boardwalks. We beginnen meteen met uitzicht op het nest van een visarend. Als je goed kijkt, zie je af en toe de koppen van een paar jongen boven de rand uitsteken. Op diverse plaatsen zijn namen van planten en dieren weergegeven. We zien een klein gifgroen hagedisje. De lederen varen is fraai en er komen veel waaiervormige palmen voor. Vlak voordat we rond zijn, ligt er een alligator op een vlonder die zich warmt in de zon.

De volgende dag is een belangrijk doel van onze reis aan de beurt nl. Kennedy Space Center (KSC). Het KSC is een gigantische uitgestrekt complex. Ook het bezoekerscentrum is groot en veelzijdig. We beginnen met een rondleiding door de Rocket Garden. Onze gids (John Kamminga) heeft Friese voorouders. Eigenlijk is het een beetje bizar, een mooie tropische tuin met in de perken raketten op ware grote. Het gaat om het Mercury, Gemini en Apollo programma. Het groeide in zo’n 10 jaar van klein naar heel groot. Vooral die 3 traps raket voor de Apollo is heel indrukwekkend. Aan de andere kant van het complex staat een Atlantis raket, die overtreft echt alles, het is een grote boostertank met aan weerzijden een draagraket. Op de kop van de tank zit de capsule. We volgen in het Imax theater een 3D-film The Beautiful Planet. Het gaat om het leven in het ruimtestation Spacelab en het zicht vanuit het lab op de aarde. Vooral het laatste is magnifiek. Je ziet al die landen duidelijk herkenbaar voorbij schuiven. Bij duisternis is het weer heel wat anders. Overal zie grote opgelichte vlekken t.p.v. de steden. Opvallend is de scheiding tussen beide Korea’s, het noorden is bijna volledig donker, terwijl het zuiden overal verlichte steden vertoont. Het is een prachtige film waarin alles duidelijk wordt verteld met een heldere stem. Dan duiken we in de geschiedenis van NASA, dat bijna 60 jaar bestaat. In 1957 kwam het rakettenprogramma in Rusland op gang met de Sputnik, Joeri Gagarin. Dat sloeg in als een bom in de westerse wereld. Er ontstond toen een ratrace in ruimteprogramma’s, waarbij de VS een grote achterstand had. In het begin ging er in de VS van alles mis. Toen Kennedy aan het bewind kwam, zijn er echt flinke stappen gemaakt. In 1962 zei hij in een gloedvol betoog: “We choose to go to the moon this decade”. Dat is ook uitgekomen, maar het ging niet altijd goed. Alen Shepard was de eerste Amerikaanse ruimtevaarder in de Gemini. Een paar jaar later begon het Apollo programma. Maar de eerste ging helemaal mis. De 3 astronauten kwam om bij een mislukte lancering. Legendarisch is de Apollo 11 waarbij Neil Armstrong als eerste mens voet zette op de maan. Legendarisch zijn zijn woorden “The Eagle has landed”. Ook bij de Apollo 13 ging het bijna helemaal mis, na een explosie wist men met veel inventiviteit, na een rondje om de maan dankzij de voorzieningen in de maanlander weer heelhuids op aarde terug te keren.

Dan maken we met een bus een 2 uur durende tour over het terrein van NASA. We komen langs de lanceerplatforms. Van 39A werd het Apolloprogramma gelanceerd. Thans zijn 37 en 41 in gebruik voor het Falcon-programma en er is nog een nieuw platform in aanbouw. De hal (80 m hoog) waarin de raketten en ook de Spaceshuttle worden opgebouwd is gigantisch. Dan is er nog een rupsvoertuig van immense afmetingen en draagkracht dat met een snelheid van 1 mile/uur de raket naar het lanceerplatform brengt. Deze dag zal ons lang heugen!