British Columbia (BC; Canada) (14)

We hebben op de retorische vraag “het de moeite waard zijn van onze verslagen” de nodige positieve reacties gekregen. Dus we gaan door.
We steken dus vanuit Port Angeles over naar Canada (BC). We verblijven bijna 4 dagen in Victoria, de hoofdstad met bijna 400.000 inwoners. Toch is het een redelijk compact en goed te overzien centrum. Daar ligt het Waterfront. Vaak zijn dat de mooiste plekken in zo’n stad. Op de achtergrond ligt het sjieke Empress Hotel en er tegenover het klassieke parlementsgebouw. Ook staat er een carillon dat is geschonken door Nederlanders uit BC. Het is een omgeving met veel allure. We lopen door Beacon Hill, een park met fraaie wandelpaden en waterpartijen. Op een bankje in dit park is het goed toeven, al kijkend naar de eend die hoedt over haar pijltjes, daar de grootste moeite mee heeft als ze tussen de omgekrulde bladeren van de waterlelies verzeild raken.
We bezoeken het aangeprezen Royal BC Museum. Het gaat hier opnieuw over de oorspronkelijke bevolking. Ze zeggen hier geen natives of tribes zoals ze in de USA, maar spreken over First Nation People of Aboriginals. Het gaat eerst over taal. Er werden maar liefst 34 talen sproken met in totaal 61 dialecten. En dat in een zeer dun bevolkt gebied. Dit is het land van de totempalen. De een is nog groter en/of kleurrijke dan de ander. We zien o.m. een nederzetting in een vitrine aan een baai. Er staan allerlei gebouwtjes en woningen, voor elk staan wel een of meer totempalen. We zien ook veel maskers in allerlei gedaanten, soms zelfs wat macaber. Deze werden gebruikt bij allerlei rituelen. Vaak gaat er veel meer achter schuil zoals religie en geesten. Ook wordt er allerlei kleding getoond, die werden gedragen bij bepaalde ceremonies. De mensen hadden erg te lijden onder de kolonisatie. De “nieuwe mensen” namen allerlei ziekten mee, waar zij niet tegen bestand waren. In Victoria bijvoorbeeld stierven er eind 19e eeuw alleen al 20.000 mensen (1/3 van de toenmalige bevolking) aan de pokken.
In een ander deel van het museum gaat het over een andere periode. Er is een complete straat nagebouwd uit begin 20e eeuw. Het ziet er allemaal realistisch en piekfijn uit. Ook de bomen kap komt aan de orde. In een vitrine laat men zien dat werkelijke elke boom dik en dun, werd gekapt. In onze ogen ziet dat er zo ondoordacht uit, het was gewoon complete kaalslag. De goldrush is een ander onderwerp. Ook dit wordt realistisch uitgebeeld met allerlei machines, compleet met zinkbakken. In een andere hoek zien we een havenfragment met het deel van een schip en een kade met kinderkoppen, zo goed nagebootst. Dit is een van de mooiste musea die we deze reis zagen. Maar eerlijk gezegd, ze laten zich niet zo gemakkelijk vergelijken.
Na een heerlijk rustige periode in Victoria steken we over (1,5 u) naar Vancouver via de ferry van Swartz Bay naar Tsawwassen. Dit keer vaar je door een labyrint van waterwegen tussen al die eilanden door. Wij treffen mooi weer, dat geeft een extra cachet aan de tocht met al die fraaie vergezichten. De camping ligt in Burnaby.
De volgende dag gaan we met de “skytrain” naar het waterfront. Ze noemen het skytrain, maar het is eigenlijk een bovengrondse metro. We komen uit bij Canada Place. Dit complex werd in 1986 gebouwd voor de toenmalige wereldtentoonstelling. Later is het een conventiecentrum geworden. De voorstelling van een schip met witte zeilen is een beetje het handelsmerk, zeg maar het “Operahouse” van Vancouver geworden. In de haven zijn er voortdurend vliegbewegingen van recreatieve watervliegtuigjes. In het midden ligt zelfs een drijvend tankstation hiervoor. In het Harbour Center is een outlook. Je gaat met de lift naar een hoogte van ruim 100 m en hebt dan een 360° uitzicht over de stad. Je ziet markante gebouwen zoals een overdekt stadion waar in 2010 de winterspelen werden geopend en gesloten. Ook zie je een mooie kerk met een grote en kleine toren staan. Deze gaat echter bijna verloren tussen al die wolkenkrabbers. Daarna laten we ons naar Stanley Park brengen. Dit is volgens zeggen een van de grootste en mooiste parken van Noord Amerika. We maken hier een flinke wandeling. Naast veel mooie bomen en grasvelden zijn er ook een rozentuin, veel bloemen en zicht op de skyline van de stad. Vooral dat laatste is bijzonder, omdat er op de voorgrond een jachthaven ligt. Ook hier weer een veld met totempalen.
Na een week met weinig kilometers gaan we weer aan de slag op de Trans Canada Hwy (1), die loopt van west naar oost. We zien landbouw en zelfs tuinbouw voorbijkomen. Het betreft vooral volle grond, maar ook een paar kassen. Dat Nederlanders hier de hand in hebben, blijkt wel uit de namen Prins en Van Noort die we zien langs komen. We volgen de rivier de Fraser, een grote brede stroom. Bij Hope gaat de Fraser naar het noorden, wij ook. De weg blijft de 1 heten. Het dal vernauwt zich tot een Canyon. Yale is een historische plaats. Hier werd een belangrijk verbond gesloten bij de ontwikkeling van Canada. Er is ook een museum dat veel vertelt over de goldrush en de aanleg van de Canadian Pacific Railway. Toen de goldrush in Californië was afgelopen rond 1850, kwamen er berichten dat in het Fraserdal goud was gevonden. Binnen 3 maanden stroomden 25000 mensen naar deze plek. Het museum laat zien hoe er vaak onder zware omstandigheden werd gewerkt om het goud te verwerven uit open mijnen. Het wordt allemaal realistisch weergegeven. Enerzijds hoe de mensen leefden in huis en anderzijds hoe het goud werd gezeefd in waterbakken uit erts. Het houten kerkje op het terrein is een van de oudste van BC. Wat later kwam de urgentie om hier door het dal een spoorlijn aan te leggen. Men had duizenden mensen nodig, maar die waren er gewoon niet. Andrew Onderdonk (klinkt erg NL?) die de opdracht had voor de realisatie, kwam op het idee hiervoor Chinezen in te zetten. Er werden er maar liefst 2000 met hun gezin naar hier gehaald. De mensen kregen 1 $ per dag, terwijl de lokalen het dubbele kregen en ze moesten ook nog het gevaarlijkste werk doen. Velen verongelukten. Na de realisatie van het project hadden de meesten geen geld om terug te keren. Na een gesprek hierover met de gids in het museum, vallen er wat zaken op hun plek. Veel voormalige arbeiders zijn naar Vancouver getrokken, deze stad trok ze eenvoudig weg. Wij zagen in deze stad veel lokale mensen met een Aziatisch uiterlijk. Dat is dan dus voor een groot deel verklaard.
Het dal van de Fraser later Thomson, is zeer de moeite waard. De eerste 70 km bestaan uit beboste hellingen. Later wordt dat steeds minder, via een overgang van groen/grijze lage struiken, naar kale hellingen. Die zijn dan wel weer fraai gekleurd, een soort painted desert.
Onderweg bezoeken we Hellsgate Airtram. Op deze plaats vernauwt de rivier zich tot ca. 30 m. Dat geeft veel stroming. Omdat de weg hier wel 100 m boven de rivier ligt, heeft men er een gondel aangelegd. Deze is zo waar van Zwitsers fabricaat (Thun). Beneden is een uitzichtpunt op de kolkende rivier, een restaurant en de “onontkoombare” giftshop. De laatste 2 jaar is er weinig neerslag gevallen, daardoor is het geheel minder spectaculair dan normaal.
We eindigen deze aflevering op een klassieke ranch met open luchtmuseum en camping in Cache Creek.
Ja lieve mensen, het is misschien een (te?) lang verslag geworden. Ondanks dat we de nodige rust pakten, beleefden we toch van alles.
NB Foto's volgen hopelijk, blijft lastig