Deel 4 van Marrakesh naar Sidi Ouarzeg Zuidelijkst

Vanuit het dierenresort gaan we omhoog. Dit is het gebied dat sep ’23 zo zwaar is getroffen door een aardbeving. We zien veel schade en vooral veel noodwoningen zoals tenten en containers van allerlei hulporganisaties. Ja dit is zo dubbel. Je bent bezig met een mooie reis naast het leed waardoor zoveel mensen zijn getroffen. Toch is men in het algemeen blij met onze komst omdat het toch weer geld in het laadje brengt!

We overnachten op de pas Tizi n’Test op 2100 m. Overdag is het warm maar ‘s avonds koelt het sterk af en pakken we zelfs weer een dekentje erbij.

Zo relatief gemakkelijk zoals de klim ging, zo uitdagend is de afdaling. Veel haarspeldbochten, smalle wegen en afbrokkelende kanten. Vooral bij het passeren is het voorzichtig manoeuvreren. Ik hou meer van dit soort uitdagingen dan Marjo. Af en toe maken we een korte fotostop. Dan komt er weer een witte streep in het midden en het asfalt en wordt breder. De weg blijft heel geleidelijk aan dalen naar uiteindelijk zo’n 200 m.

We maken een tussenstop in Taroudannt, een drukke stad. De temperatuur is opgelopen naar 28°, dit is echt ongekend voor deze tijd van het jaar. Deze stad is bekend om zijn stadswallen. Ze zijn uitgevoerd met grove kantelen en steunberen. Het geheel komt best kolossaal over.

Op camping Paradis Nomade bij Agadir verblijven we 3 dagen. Maar liefst 5 equipes (van de 9) hebben de keuze gemaakt om overmorgen in afwijking van het programma een eigen route te gaan rijden. De reisbegeleiders doen er vrij nuchter over maar dit moet toch niet echt fijn zijn. Wij begrijpen het enigszins omdat het met 3 dagen met een beperkt programma het wat saai kan worden. Toch geeft het geen goed gevoel.

De volgende morgen lopen we naar de vrouwencoöperatie die Arganolie maakt in het piepkleine dorpje Azrarag. De noten worden eerst buiten gedroogd. Dan wordt de grove buitenschil eraf gepeld waarna de vrouwen met een steen op een grote steen (soort aambeeld) de pit proberen los te werken en te verzamelen. Het gaat om een piepklein pitje. Als ze erg hun best doen kunnen ze 1 kg per dag produceren. Dat levert ze dan omgerekend € 8 op.

Vervolgens worden de pitjes machinaal uitgeperst tot arganolie. De olie wordt gebruikt om (een droge) huid te behandelen maar ook voor consumptie doeleinden in luxe gerechten.

Dankzij dit soort coöperaties kan voorkomen worden dat deze industrie en dus ook de bomen uitsterven. Na de excursie kopen we in dorp in de piepkleine winkeltjes nog wat brood. Sommigen zijn na ons bezoek direct uitverkocht. Het is voor ons zo’n andere wereld!

Agadir werd in 1960 door een zware aardbeving getroffen en was bijna volledig plat. Door een ambitieus herstelprogramma is het nu een moderne stad. De op een heuvel gelegen kasbah (Agadir Oefella) is ook zwaar geraakt, maar is hersteld, zij het niet in de oorspronkelijke stijl. Het is door er een schuine bescherming tegen aan te bouwen veel lichter van kleur geworden, maar toch wel een eyecatcher vinden wij. Een bezoek blijkt nog niet mee te vallen. Het dalstation van de kabelbaan kunnen we niet vinden en de weg naar boven is wegens wegwerkzaamheden verboden voor campers. We stallen de camper en gaan met de taxi omhoog. Je hebt bij de kasbah een magnifiek overzicht over de stad maar ook over het strand en de havens. We schieten wat plaatjes en laten ons weer beneden brengen door dezelfde chauffeur in zijn oude Dacia.

Geen tijd voor de lunch maar snel naar het Souss Massa NP. Eigenlijk komen we te snel op een wat hachelijke onverharde weg terecht. We zijn wat te laat maar de groep heeft op ons gewacht. Eerst worden we door een paar vertrekken geleid dan maken we een wandeling door het park met een Franssprekende gids. Onze reisbegeleidster vertaalt af en toe. Het blijkt eigenlijk een reservaat van bedreigde diersoort zoals de kale ibis, de noord Afrikaanse struisvogel, de addax, Oryx en dorcasgazelle (die lijkt op de Thomson gazelle). Het is een pittig wandeling bij deze warmte op een sterk op en neergaand terrein. Er zijn overdekte observatieposten van waaruit je een mooi uitzicht hebt. Alle genoemde dieren komen in beeld behalve de ernstig bedreigde kale ibis.

Vanuit de camping Sidi Ouarzeg gaan we de volgende dag samen naar een ander deel van het park dat we gisteren bezochten nl. Qued Souss Massa. Hier zouden vele vogelsoorten moeten zijn. Als we aankomen worden we direct aangeklampt door iemand die ons aanwijzingen geeft om te parkeren en zich daarna opwerpt als gids. Hij spreekt allerlei talen een beetje, zijn Duits is het best. Hij wijkt al gauw af van het pad dat normaal niet is toegestaan.Via allerlei bosschages met soms wat lastige passages komen we relatief dicht bij de rivier. Met de verrekijker erbij zien we aanvankelijk op grote afstand watervogels. We komen steeds dichterbij en kunnen dan duidelijk roze flamingo’s, witte reigers, aalscholvers en diverse eenden zien. In de vlucht zien we ook nog een visarend en een paar lepelaars. Vooral die laatste zijn erg mooi. Ze gaan als één streep door de lucht, wat een stroomlijn! De zwaluwen, die wij over een paar maanden weer verwachten, scheren behendig door de lucht. We zijn bijna 2 uur met de man op stap en zijn ervan overtuigd dat we heel veel geluk hebben gehad.

Wat niet onvermeld mag blijven is dat we al die tijd al worden geconfronteerd met de grote droogte die hier heerst. De meeste rivieren lopen als steenbeddingen door het land. Op veel plaatsen heeft het al meer dan een jaar en soms zelfs 5 jaar niet geregend. Het land ligt er verdort bij. Het resterende water is sterk verzilt. Dat geldt zelfs voor het drinkwater. We zetten er eerst nog wel koffie en thee van, maar op een gegeven moment bleek het niet meer te “zuipen”. Al met al is het een zeer zorgelijke situatie die hopelijk toch snel weer eens doorbroken wordt! Weer zoiets dat zo’n reis toch wel wat dubbel maakt!

Zoals al eerder gezegd hebben we nu te maken met een heel andere groep als vorig jaar. De indruk bestaat dat na genoemde escapade de eenheid weer terug is. De sfeer is in elk geval goed.

Wij vermaken ons intussen prima en alles gaat goed.

Lieve groeten Marjo en Wim