Deel 11 Portugal III

Op een regenachtige 15 maart bezoeken we de bedevaart heiligdom Fatima. Er ligt een overweldigend groot plein voor de basiliek. De combinatie van de basiliek met de aansluitende façades met beelden daarop vertoont enige gelijkenis met het Vaticaan. Tegenover de basiliek staat een modern kerkgebouw, deels ondergronds. Dat heeft in zekere zin weer wat van Lourdes. Op het plein tussen beide kerken staan beelden van pausen die ooit in Fatima op bezoek zijn geweest waaronder JP II, Paulus IV en Pius XXII. Ook staat er een prachtig gestileerd, slank hoog kruisbeeld. Tussen beide kerken in staan ook de kapel en kaarsenbrandplaats. Er is bijna voortdurend wel een viering, hetzij in de basiliek hetzij in de kapel. De uiterlijk klassieke basiliek is binnen best wel groots maar ook luchtig met moderne gebrandschilderde ramen en kruiswegstaties. Alles bijeen een prachtige waardige kerk.

Het verhaal van Fatima is mooi en bijna klassiek. Eerst een engel en later de H. Maria verschijnen aan 3 kinderen, Lucia, haar neefje Francisco en zijn zus Jacinta. Het gaat om verschillende verschijningen over een langere periode. Aanvankelijk is de kerk sceptisch maar in 2000 zijn Francisco en Jacinta, die jong stierven aan de Spaanse griep, zalig verklaar. Lucia trad in een klooster en overleed in 2005. Wij hebben ook een viering bijgewoond. Jammer dat je van dat Portugees eigenlijk niets kan volgen, maar er wordt wel prachtig gezongen. Ofschoon er naar zeggen bijna jaarlijks 4 000 000 bezoekers worden geteld, is het vandaag erg rustig. Er is dan ook niet veel pracht en praal, souvenirs e.d. Omdat de verschijningen steeds op de 13^e van de maand hebben plaats gevonden zijn dat vanaf 13 mei de topdagen. Het is voor ons niet echt een bedevaart maar toch heel fijn om te mogen meemaken.

De weg naar Vila Nova de Poiares is niet gemakkelijk. We komen uiteindelijk op erg smalle en kronkelige wegen terecht. Gelukkig treffen we nauwelijks tegenliggers, dat had op veel plaatsen echt een probleem geweest.

Ofschoon we Coimbra op het lijstje hebben staan en we weten dat het een mooie stad is besluiten we te volstaan met een kort bezoek. De parkeerplaats, zorgvuldig uitgekozen via googlemaps, blijkt niet toegestaan voor campers. Dan maar ergens verder op in een straatje proberen. Betekent wel veel verder lopen naar het centrum. Gelukkig is het weer mooi weer. We genieten onderweg van een voortreffelijke lunch op een terras aan de Rio Mondego. We lopen door een park met karakteristieke platanen, de boom met de gevlekte stammen. De autovrije Rua Ferreira Borges is een aantrekkelijke, wel toeristische straat, met veel mooie gevels en magnifieke doorkijkjes. De zijstraatjes lopen stijl omhoog. Om bij kathedraal Sé Velha te komen moet er wel heel veel geklommen worden. Aan de zijwanden zijn fascinerend reliëftegels te zien. Als we de kerk uitkomen ontmoeten we 3 rechtenstudenten gekleed in een lang zwart gewaad. Zij zijn bijna afgestudeerd en vragen een kleine bijdrage om het afscheidsfeest van de universiteit te financieren. Daar werken we natuurlijk graag mee voor een foto met hen.

Na een paar heerlijk rustig dagen trekken we vandaag weer verder naar het noorden. Eerst doen we Aveiro aan, een omgeving met veel moerassen en ook zoutvelden. Maar ons gaat het om het centrum. Na een heerlijk kopje koffie met gebak (voor maar € 6,40, daar koop je NL niet eens de koffie voor) lopen we door de hoofdstraat. De gebouwen zijn qua architectuur best aardig, maar ze zijn smoezelig. Een facelift zou wonderen doen. In het waterrijke deel varen fraai gekleurde boten. Daar ben ik eigenlijk voor gekomen. Marjo vindt het niet echt geweldig. Zij noemt het veilingschuiten met een puntje aan de voorkant. Ja, het is geen Venetië, maar ach smaken verschillen.

Op 20 maart bezoeken we Porto. We laten ons vanuit Vila Nova de Gaia met de bus op zuidoever van de Duro afzetten en lopen over de Ponte de Louis I (Eiffel) naar de stad. Vanaf deze brug heb je een fraai uitzicht over de Duro. High lights liggen in Porto redelijk dicht bij elkaar kort over de brug. Het stadsdeel kenmerkt zich door veel statige gebouwen van kerken, banken, e.d. Het heuvelachtige karakter zorgt voor fraaie doorkijkjes naar langs de hellingen gelegen kleurrijke woningen. Het station Sâo Bento heeft een prachtig interieur met allerlei voorstellingen op de tegelwanden. Dit laatste kom je eigenlijk op heel veel plaatsen tegen. De kathedraal, met zijn dominante torens, is misschien een gebouw van tegenstellingen. De barokke altaren zijn tot in de details uitgewerkt en verguld, terwijl de wanden vrij kaal zijn. De omlopen in meerdere verdiepingen zijn weer rijk gedecoreerd met hele legendes uitgebeeld op tegels, heel fraai. In de wijk Ribera langs de promenade van de rivier liggen talrijke rondvaartboten en op de boulevard is het heerlijk kuieren langs vele terrassen met lekkernijen. Porto is ook een prachtige stad!

De volgende dag doen we een Duro-tour. Onze chauffeur in de luxe Mercedesbus is Miguel. De andere deelnemers zijn een echtpaar uit Boston en een uit Canada, Ontario. Onderweg hebben we een heel leuk conversatie met beide echtparen. Het doel van de reis is de Durovallei. Gaandeweg blijkt dat er voor een deel van de Duro is gekozen dat zo’n 125 km van Porto ligt, meer dan 1,5 uur rijden. We worden afgezet in Peso de Régua. Hier stappen we op een dieseltrein die ons langs de Duro rijdt. Het is een rit van zo’n 20 minuten waar we uitkomen in het lieflijke Pinháo. Daar staat Miguel weer op ons te wachten om ons naar een winery, Quinta do Bucheiro, in Sabrosa, ook een piepklein dorpje, te brengen. Hier worden we ontvangen door een jonge alleraardigste wijnboer. De bedoeling is dat we het proeven van de wijn combineren met de lunch. De jongeman vertelt ons op enthousiaste wijze over de wijnen, te beginnen met een aperitief, een mooie donkergekleurde wijn. Hij wijst op allerlei details die de smaak kunnen beïnvloeden zoals de grootte van het glas passend bij het bepaalde soort. Hij toont dit aan door een rode wijn te schenken in een passend groot glas en een klein glas. Hij vraagt dan of je het verschil proeft. Iedereen zegt ja, maar het blijkt dezelfde wijn. Alleen in een klein glas komt de geur en smaak niet tot z’n recht. Zo komen er 3 soorten langs tijdens de verschillende gerechten. Zelf doe ik als geheelonthouder niet aan de proeverij mee, maar de rituelen worden heel boeiend verteld. Na de maaltijd neemt hij ons eerst mee naar een klein museum en vertelt over de geschiedenis van de familie waarvan hij de 8^e generatie vertegenwoordigt, terwijl de 9^e al geboren is. Vervolgens krijgen we van alles te zien en te horen over de bereiding en het bewaren van de wijn te zien. Vooral dat laatste is bij een lang rijpingsproces van groot belang om de kosten laag te houden. Ze liggen dan ook in een 18 m diepe tunnel om een constante temperatuur te kunnen behouden. Dan rijden we terug naar Pinhâo om op de boot te stappen en een tocht op de Duro te maken. Het is heerlijk weer dus het is een genot om die mooie vallei te bewonderen. Vooral de groene terrassen, waarvan sommige maar 5 m breed zijn geeft een bijzonder mooi effect. Dan begint de reis naar huis die bijna eindeloos lang duurt. Wij zijn pas om 19.00 u weer terug. Eigenlijk heeft de dag wel wat (te) lang geduurd!

Het wordt nu tijd om geleidelijk de thuisreis te aanvaarden. We hebben ontzettend veel gezien, genoten en meegemaakt. Gelukkig hebben we een dagboek bijgehouden, want je weet na een paar weken echt niet meer waar je toen was. Wij vinden het fijn om de high lights met jullie te delen. Soms zal ik zeker (te) gedetailleerd zijn geweest. Sommigen kunnen het waarderen, andere vinden het misschien te langdradig. Vergeef het me!

Tot binnenkort.

Hartelijke groet Marjo en Wim