Nu echt op reis (3)

Op zaterdag verlaten we Lima. Een comfortabel bus van Cruz del Sur brengt ons in zo’n 4 uur in Paracas, een visserhavenstad. Van hieruit bezoeken we op zondag met een speedboat Las Islas Ballestas, een eilandengroep met een rijk vogelleven. Het gaat om een soort meeuwen (die er wel anders uitzien) pelikanen, aalscholvers en ook wat Humbold pinguïns. Het is er een kakofonie van jewelste en mest (exportproduct) is ook evident aanwezig. De eilanden zelf zijn sterk geërodeerd in allerlei vormen en grootten inclusief mooi doorkijkjes. Dit alles in combinatie met zonnebadende zeeleeuwen en een strakblauwe lucht vormt een prachtig fotogeniek plekje in die grote Pacific.
Dan gaat de reis door naar Huacachina, een 3 uur durende taxirit (met onderweg nog een bezoek aan Pisco brouwerij) brengt ons in deze bijzondere plaats. Het is kleine oase in de woestijn nabij Ica, een belangrijke plaats hier. De grote trekpleister, naast de schoonheid van de oase, is de sandbuggy. Dit is een open 4-wheeldrive met rollbar die met 6-8 passagiers door de woestijn crost. Het is een soort microuitvoering van Parijs Dakar. Dit avontuur willen wij ook wel beleven. In onze wagen zitten ook een paar jonge meiden. Iedere keer als we een heuvel op scheuren is het een gillen van jewelste. Als we dan het topje over gaan en de diepte in knallen, komt er nog een tandje bij. Bij de eerste stop is de mogelijkheid om te sandsurfen. De meisjes aarzelen geen moment en pakken ook dit hoogtepunt mee. Bij de volgende stop hebben we vanuit de woestijn een prachtig overzicht over de oase, heel bijzonder.
Opnieuw een taxirit van zo’n 4 uur brengt ons in Nasca, een flinke stad midden in de woestijn die haar bestaansrecht ontleent aan de beroemde lijnen. We gaan met 2 andere passagiers, een gids en piloot de lucht in met een Cessna. De figuren, denk aan een walvis, aap met spin in de lange staart, een astronaut, handen, enz. worden heel zorgvuldig aangevlogen en van alle kanten bekeken, hoewel het niet eenvoudig is om ze te ontdekken. Al dat gedraai krijgt wel invloed op je ingewanden. Mijn Duitse buurvrouw moet de fotografie al snel laten afweten. We schieten intussen zoveel mogelijk foto’s ook al weet je soms niet precies wat. Na een half uur staan we weer op de grond en krijgen we een soort diploma. Bij het analyseren van de foto’s, waar Marjo flink de tijd voor neemt, komen er toch aardig wat figuren te voorschijnen.
Cruz del sur brengt ons na een lange rit (ruim 10 uur) midden in de nacht in Arequipa, een stad op zo’n 2300 m aan de voet van 3 stuks vulkanen, elk van zo’n 6000 m. Een eerste blik op de Plaza de Armas met op de achtergrond de kathedraal met 2 toren en daarachter ruime 6.000 m hoge met sneeuw bedekte Chachani is heel indrukwekkend. Iets over het straatleven. In het centrum is geen openbaar vervoer. Het wemelt van de taxi’s, nog erger dan in Lima. Maar we hebben het dan over het formaat Kia Picanto. Op de kruispunten zigzagt dit allemaal door elkaar, ondertussen wel zorgend voor een sterke luchtverontreiniging. Iets anders: Indiaanse vrouwen, met een piepklein winkeltje op de drempel van een deur bieden hun koopwaar aan de man brengen, echt ontroerend! Ze zijn dikwijls fraai gekleed. Het wemelt van de kleine handeltjes hier, onvoorstelbaar zoals mensen kun kost bij elkaar scharrelen. We bezoeken de kathedraal, het Monasterio Catalina en een groot kloostercomplex. Heel bijzonder is Juanita, een Incameisje dat ruim 500 jaar geleden is geofferd om de goden van de vulkaan gunstig te stemmen. Zij werd in 1995 geconserveerd door de sneeuw gevonden. Eigenlijk een soort Ötzi-story dus!
Een lieve groet van Marjo en Wim
PS De verbinding is zo matig dat de foto’s even moeten wachten